W erze, w której niezależność jest celebracja, historia Aleksandry, córki Zuzanny, wyróżnia się jako ostrzeżenie. Wychowana w świecie, gdzie każda jej potrzeba była zaspokajana, a każda porażka łagodzona, Aleksandra znajduje się w sytuacji, w której nie jest w stanie poradzić sobie z najprostszymi zadaniami życiowymi w wieku 18 lat. Czy to podejście rodzicielskie Zuzanny jest winne niezdolności jej córki do samodzielnego życia?