Odkąd skończyłem osiemnaście lat, mój tata oznajmił, że jestem dorosły i muszę płacić mu czynsz albo się wyprowadzić. Musiałem też kupować sobie jedzenie. Uważał, że spełnił swój obowiązek jako rodzic. Minęła ponad dekada, a teraz mój tata domaga się ode mnie wsparcia finansowego, myśląc, że coś mu jestem winien. Dorastając, zawsze słyszałem, że mieszkanie w domu to przywilej, a nie prawo.