Jestem na urlopie macierzyńskim od czterech lat. Moje dzieci są w podobnym wieku, więc wypełniam swoje obowiązki jako matka. Mój mąż pracuje na dwa etaty, a my mamy własne mieszkanie, więc jakoś sobie radzimy. „Co osiągnęłaś w wieku 25 lat? Najpierw musisz zbudować karierę jak moja córka,” powtarzała moja teściowa. Moja szwagierka naprawdę się nie spieszyła
Bez względu na to, jak bardzo się staram, nigdy nie mogę jej zadowolić. Zawsze znajduje coś, co jest nie tak w tym, co robię, i mówi wszystkim, że jestem najgorsza.
Doszło do punktu, w którym nie mogła już dłużej mieszkać sama w swoim domu. Zadzwoniłam do mamy, pytając, co powinniśmy zrobić. Jej odpowiedź brzmiała: „Babcia zostawiła ci swój dom, teraz twoja kolej, by się nią zająć.”
Mamy syna i córkę. Nigdy nie rozumiałam tych, którzy nie cenią swoich dzieci. Dla nas nasze dzieci były najlepszą rzeczą, jaka nam się przytrafiła. Mój mąż kochał naszą córkę tak samo jak naszego syna. Ale pewnego dnia wszystko się zmieniło.
Linda mieszka tuż po drugiej stronie ulicy. Jesteśmy przyjaciółkami od wielu lat. Ona wie wszystko o mnie, a ja wiem wszystko o niej. Linda ma trójkę dzieci. Wychowywała je sama, bez męża. Poświęciła swoje życie wychowaniu dzieci i nigdy nie wyszła ponownie za mąż. Jej dzieci mieszkają w różnych częściach kraju i rzadko ją odwiedzają. Linda
„Jak mogę za tobą nie tęsknić, mój drogi? Jesteś moim jedynym synem i tęsknię za tobą cały czas.” – „Mamo, mam już trzydzieści dziewięć lat.”
Dziadkowie oddaliby duszę za swoje wnuki. To żadna tajemnica. Kiedy pojawiają się dzieci trzeciego pokolenia, czujemy, jakbyśmy zaczynali żyć na nowo. Ale czasami ten ciężar staje się zbyt trudny do udźwignięcia.
Zawsze marzyłam o dużej rodzinie, ale zostałam obdarzona tylko jednym synem. Pracowałam jako nauczycielka przez 30 lat i nawet teraz moi uczniowie zajmują szczególne miejsce w moim sercu. Ale jeśli chodzi o mojego wnuka, jestem pozostawiona na uboczu.
Matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka faworyzuje jedno dziecko, a zaniedbuje drugie? Niestety, to się zdarza. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Emilia to duma kobieta, która umawiała się tylko z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Ale teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Aby nie urazić swojej siostry, moja mama oddała prezenty, które kupiłam dla moich dzieci, dzieciom mojej siostry. Kiedy ją skonfrontowałam, sytuacja tylko się pogorszyła.
Rodzinne spotkanie przybrało dramatyczny obrót, gdy jedna z sióstr podzieliła się niespodziewanymi wiadomościami o swoich dzieciach. Wyznanie to spowodowało rozłam w rodzinie, pozostawiając wszystkich zmagających się z konsekwencjami.
Historia naszej czytelniczki, Hani z Warszawy. „Znalazłam się w bardzo nieprzyjemnej sytuacji. Nie chcę opiekować się moją chorą matką i mam ku temu osobiste powody. Nie jestem gotowa tłumaczyć każdemu krewnemu, dlaczego planuję wysłać moją matkę do domu opieki. Teraz jestem pod ogromną presją ze strony wszystkich moich krewnych (bliskich i dalekich). Moja matka chciała się mnie pozbyć. Teraz mam 35 lat…”
