Mój mąż miał ciężkie zapalenie płuc zeszłej zimy, a jego powrót do zdrowia był długi i trudny. Kiedy w końcu został wypisany ze szpitala, lekarz zalecił, aby miał dużo odpoczynku i spokojne otoczenie, aby w pełni wyzdrowieć. Myśleliśmy, że wszystko mamy zaplanowane, ale wtedy moja teściowa zmieniła zdanie w ostatniej chwili, zostawiając nas w trudnej sytuacji.
„Mój syn ożenił się 12 lat temu. On i jego żona, wraz z dwójką dzieci, mieszkają w ciasnym jednopokojowym mieszkaniu. Osiem lat temu Jakub kupił działkę i zaczął budować swój wymarzony dom. Przez rok nic się nie działo. W następnym roku udało im się postawić ogrodzenie i położyć fundamenty. Potem wszystko znów stanęło w miejscu z powodu braku funduszy. Teraz moja synowa naciska, abym sprzedała swój dom, aby im pomóc…”
Nie mogli go zabrać do przedszkola, bo był chory. Moja najstarsza wnuczka, która ma 18 lat, miała zajęcia na uczelni, a potem wizyty w salonie, więc nigdy nie była dostępna.
Kiedy moja teściowa znalazła nową pracę, przez jakiś czas się nie widywałyśmy. To mnie bardzo cieszyło, ale mimo to zawsze znalazła czas, żeby zadzwonić. Moja teściowa nigdy nie była ze mnie zadowolona i zawsze znajdowała powód do narzekań. Ignorowałam jej uwagi, więc nigdy nie wdawałam się z nią w kłótnie. Wiedziałam, że to by się źle skończyło.
Skończyłam szkołę, poszłam na studia, wyszłam za mąż. Ale nie mogłam dogadać się z mężem i rozwiedliśmy się. Teraz nie mam gdzie mieszkać i muszę wynająć mieszkanie. Na początku
Pewnego dnia w pracy czułem się znudzony. Nie jestem leniwy; po prostu nasze oprogramowanie nie działało i nie mogliśmy nic zrobić bez niego. Czekaliśmy, aż zespół IT to naprawi. Wtedy zadzwonił telefon. Odebrałem i usłyszałem: „Kochanie, proszę przyjedź, upadłam. Pomóż mi.” Nie wiedziałem, co powiedzieć. Miałem przeczucie, że ta osoba była
Pogodzenie się z tą rzeczywistością jest niezwykle trudne. Wychowywałam syna sama, starając się zbudować dla nas życie, ale nigdy się to nie udało. Czy to z powodu mojego trudnego charakteru, czy złych wyborów partnerów, relacje zarówno z synem, jak i z partnerami zawsze były napięte. Teraz moja synowa wbiła klin między nas, a ja czuję się bardziej odizolowana niż kiedykolwiek.
Opieka nad chorym człowiekiem to trudne zadanie, zwłaszcza gdy ta osoba nie jest bliskim członkiem rodziny. Przez siedem długich lat opiekowałam się matką mojej synowej, kobietą, która była dla mnie praktycznie obcą osobą. Pomimo moich starań i poświęceń, nikt nigdy nie wyraził wdzięczności. Oto moja historia.
Większość życia spędziłam pracując za granicą. Zarabiałam przyzwoicie, choć bardzo tęskniłam za dziećmi i rodziną. Zawsze przypominałam sobie, że robię to wyłącznie dla nich, aby zapewnić im dobre życie. Nikt inny by się tym nie zajął, tylko ja. W ostatnich latach praca stawała się coraz trudniejsza – nie byłam już młoda, a praca była wyczerpująca.
„Przynajmniej raz w tygodniu, w sobotę, mogliby posprzątać, żeby dom był schludny na niedzielę,” mówi zrozpaczona pani Kowalska. „Nigdy w życiu nie widziałam takiego bałaganu. Minął mniej niż rok, a ja już nie poznaję tego miejsca. Podłogi prawdopodobnie nie były myte od momentu, gdy się wprowadzili, łazienka nigdy nie była sprzątana, a…”
Moje dzieci też nie chcą. Prawda jest taka, że tata jest naprawdę złośliwy. Mam starszego brata, który mieszka w innym województwie. Rzadko widuje tatę.
– Jej dzieci przyjeżdżały stopniowo, wzięły kredyt hipoteczny na dom, najpierw czekając na jego budowę. Teraz jest gotowy, ale nie chcą się wprowadzić.
