Byliśmy przeszczęśliwi, gdy urodziła się nasza piękna córeczka. Nie było łatwo radzić sobie z noworodkiem, ale mój mąż i ja robiliśmy, co w naszej mocy. Jednak ciągłe wtrącanie się mojej teściowej sprawiało, że wszystko było o wiele trudniejsze.
Udało mu się zostać ojcem — w momencie rozwodu jego córka miała trzy lata. Nie ukrywał tego przede mną, więc od początku wiedziałam, że
Świętowaliśmy tę okazję w wąskim gronie rodzinnym: tylko tata, mama i ja. Tata tak chciał, a mama i ja się zgodziliśmy. Nie chciałam uwierzyć w to, co miało się wydarzyć.
Mój ukochany mąż, Jan, zmarł tuż po swoich 40. urodzinach. Teraz, jako wdowa z dwójką małych dzieci, zmagam się z codziennością. Na domiar złego, jego rodzice ogłosili, że zamierzają wprowadzić się do naszego domu.
Jestem sfrustrowana zarówno moim mężem, jak i jego matką, ponieważ wychowała go w przekonaniu, że wychowanie dzieci to wyłącznie obowiązek matki. Używa jej słów, aby usprawiedliwić swoje brak zaangażowania, a ona go wspiera, litując się nad nim za to, że ma tak wymagającą żonę. Nasz syn ma siedem lat i chodzi do drugiej klasy, ale mój mąż nadal nie ma pojęcia o jego podstawowych potrzebach i kamieniach milowych.
Udaje, że mu na nas zależy, ale przejrzałam jego fasadę. Nie pozwolę, żeby nas popychał. Wiedział, na co się pisze, kiedy się pobieraliśmy.
„Nie liczcie na naszą pomoc, radźcie sobie sami!” – oświadczyła moja teściowa, mimo że posiadała dwa domy. Mieszkała w jednym z mężem, a drugi wynajmowała. Taka była nasza sytuacja, gdy się pobraliśmy. Byliśmy młodzi i pełni nadziei, myśląc, że mogą nam pomóc z mieszkaniem. Ale życie ma swoje zakręty. Rodzice mojego męża byli stanowczy w swoim stanowisku. Skoro zdecydowaliśmy się
Moja teściowa to uosobienie trudnej osoby. Jest jak Kłapouchy z dawnych kreskówek o Kubusiu Puchatku—zawsze nieszczęśliwa, zawsze powolna i wiecznie zmęczona. Nie rozumiem, dlaczego muszę ją znosić, skoro ma inne dzieci.
Emilia była na urlopie macierzyńskim przez siedem lat. W tym czasie Jakub ją wspierał. Osiem lat temu kupili dom na kredyt hipoteczny. Sześć miesięcy później wszystko zaczęło się sypać.
Wiele młodych rodzin w Polsce wynajmuje mieszkania, ponieważ nie stać ich na zakup własnego domu. Podczas gdy niektórzy rodzice pomagają, moja sytuacja jest zupełnie inna. Mimo że moja mama i babcia mają środki, aby nas wesprzeć, odmawiają pomocy. Wyszłam za mąż za Jakuba w wieku 22 lat.
Trudna sytuacja się rozwinęła. Moja córka robiła wszystko, co w jej mocy, aby przetrwać najcięższe chwile. Gdy wszystko zaczęło się układać, próbowała skupić się na swoim życiu osobistym, ale przeszkody pozostały.
„Chcę mieć dziecko. Czas ucieka, a ja nie staję się młodsza. Za kilka lat będzie jeszcze trudniej zajść w ciążę, a naprawdę chcę być mamą.”
