W małym miasteczku w Polsce, Marcin i Ania spełniają swoje marzenie o rodzinie, adoptując rodzeństwo, ale stają przed nieprzewidzianymi wyzwaniami, które wystawiają na próbę ich wytrwałość i miłość.
Mój tata to dobry i łagodny człowiek, a ja zawsze uważałam się za osobę odporną i empatyczną. Jednak odpowiedzialność za opiekę nad nim stała się przytłaczająca. W wieku 88 lat mój tata doznał w zeszłym roku wyniszczającego udaru, który pozostawił go częściowo sparaliżowanym. Ta podróż była trudna, a ja zmagam się z emocjonalnym i fizycznym ciężarem bycia jego głównym opiekunem.
Ewa wierzyła, że znalazła swoje bajkowe zakończenie, gdy poślubiła zamożnego przedsiębiorcę, Aleksandra. Jej matka, Lidia, dzieli się ukrytymi wyzwaniami za fasadą przepychu i dlaczego doradziła Ewie, by dwa razy zastanowiła się przed opuszczeniem małżeństwa.
Niedawno kupiliśmy dom, a w zeszłym tygodniu zakończyliśmy wszystkie remonty. Wszystko wydawało się idealne; żyliśmy w miłości i harmonii. Ale mój mąż ma córkę z poprzedniego małżeństwa, a jego była żona utrudnia nam życie.
– Moje wypisanie ze szpitala było inne niż wszystkie. Mój mąż był zajęty pracą i odebrał mnie prosto z biura. Prosiłam go, żeby wziął wolne lub przynajmniej jeden dzień wolnego, ale jego szef na to nie pozwolił. Prosiłam go również, żeby przygotował wszystko na przyjście dziecka, a on zapewniał mnie, że damy radę ze wszystkim—praniem, zakupami, sprzątaniem.
Mój mąż chce przyjąć pod swój dach swoją chorą matkę. Problem polega na tym, że kilku lekarzy potwierdziło, iż ma ona poważną, nieuleczalną chorobę. Czasami ma halucynacje i okresowo traci pamięć. Potem pamięć wraca. Wychodzi z domu i zapomina drogi powrotnej. Musimy jej szukać. Zachowuje się bardzo dziwnie, czasami wydaje niezrozumiałe dźwięki.
Marzyła o tym, aby jej syn ożenił się z córką bogatego biznesmena, aby mógł odziedziczyć znaczny majątek i wspierać ją. Nie wiadomo, skąd wzięła taki pomysł, ale doprowadziło to do serii niefortunnych wydarzeń.
Wychowałam mojego syna i córkę sama, pracując niestrudzenie, aby związać koniec z końcem. Pomimo otrzymywania alimentów od mojego byłego męża, który jest porządnym człowiekiem, były chwile, kiedy tylko alimenty trzymały nas na powierzchni. Życie jest nieprzewidywalne i czasami trzeba podejmować trudne decyzje.
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Dekada mojego życia wydaje się zmarnowana. Okazuje się, że mój mąż traktuje moje dzieci z poprzedniego małżeństwa gorzej niż nasze wspólne dzieci. Nasze dzieci to Emma i Jacek, a moje to Łukasz i Eryk. Pomimo dziesięciu lat małżeństwa, nigdy wcześniej nie powiedział czegoś takiego. Mój mąż, Marek, jest moim drugim mężem.
„Mamo, już Cię nie kocham. Chcę mieszkać z tatą.” Te słowa wypowiedział mój sześcioletni syn, zakładając buty i mocno naciągając czapkę na uszy. Zebrał wszystkie swoje zabawki, książki i ubrania. Nawet pożegnał się z naszym psem, mówiąc mu, żeby był grzeczny i nie sprawiał kłopotów. Wtedy zrozumiałam, że mój syn nie żartuje. Rozwiodłam się z jego ojcem ponad trzy lata temu.
Tak oto moje życie zmieniło się diametralnie. Dorastałam w dużej rodzinie na polskiej wsi, gdzie ludzie często nazywali nas dysfunkcyjnymi. Było nas wiele rodzeństwa, każde z własnymi problemami.
