Kiedy ojciec w Poznaniu poszedł sprawdzić swojego syna, zastał pusty pokój. W tym samym czasie matka gorączkowo szukała swojej córki. Żadne z rodziców nie mogło sobie wyobrazić sercącego wiadomości, które ich czekały.
Kiedy Jakub poznał Hanię, nie spodziewał się, że zakocha się w kobiecie, która już spodziewa się dziecka. Jego decyzja, by ją wspierać i stać się ojcem dla jej dziecka, spotkała się z mieszanymi reakcjami, ale ostatecznie pokazała siłę bezwarunkowej miłości.
Nigdy wcześniej ich nie spotkałam. Mój mąż ostrzegł mnie, że solenizant ma córkę, uroczą pięciolatkę (według niego), ale trochę rozpieszczoną. Miałam przeczucie, że to spotkanie nie skończy się dobrze. I miałam rację.
Nie obchodziło jej, czym się chwaliła; najważniejsze było, aby czuć się jak królowa. Ta kobieta była przekonana, że jest najlepszą gospodynią, kucharką, kobietą i pracownicą.
Co powinnam podać gościom? Gdzie powinni spać? Jak znaleźć na to czas? Kiedy ciocia Róża zadzwoniła w zeszłym tygodniu, prosząc o miejsce do zatrzymania się na kilka dni, myślałam, że to będzie łatwe. Nie wiedziałam, że zamieni się to w koszmar.
Ich córeczka przyszła na świat niespokojna, z problemami trawiennymi, które nie pozwalały zarówno Zuzannie, jak i Damianowi spać w nocy. Ciągły stres skłonił Damiana do podjęcia drastycznej decyzji.
Dwadzieścia lat temu pani Karolina była dumna ze swojej przyszłej synowej: „Jest wspaniała!” mówiła wszystkim. „Ukończyła studia, uczy angielskiego w szkole. Może podróżować gdziekolwiek. To dziwne, że zakochała się w moim synu—jest mechanikiem samochodowym, samoukiem, ale jaki…”
Zawsze starałam się być sprawiedliwa i wspierająca dla wszystkich moich dzieci i wnuków. Nigdy nie faworyzuję nikogo i staram się pomagać wszystkim po równo. Jednak niedawny konflikt postawił mnie w trudnej sytuacji i obawiam się, że może to rozbić naszą rodzinę.
Nora, żona mojego syna Jakuba, wydawała się obiecującą młodą kobietą, gdy pobrali się pięć lat temu. Jakub kochał ją głęboko, ale teraz wszystko się zmieniło.
Mamy zwykłe prace, dzieci i irytujących krewnych. Ciągle kłócimy się o jedno: moja żona zawsze wydaje za dużo.
Jestem szczególnie dumna z tego, że wychowałam go sama. Jego ojciec, mój mąż, opuścił nas, gdy był jeszcze małym chłopcem. To nie była najłatwiejsza droga.
Mamy czteroletniego syna. Gdy tylko skończył trzy lata, zaczęłam intensywnie szukać pracy, ponieważ firma, w której pracowałam przed urlopem macierzyńskim, poprosiła mnie o odejście. Sytuacja z przedszkolem też nie była lepsza.
