To był zwyczajny dzień, który zamienił się w koszmar. Straciłam mojego trzyletniego synka, Eryka, w ciągu kilku minut nieuwagi. Dziś opowiadam swoją historię, bo może komuś pomoże zrozumieć, jak kruche jest życie.
Moja matka odeszła, a teraz muszę pożegnać się z kobietą, która była dla mnie jak druga matka. To ona pomogła mi odnaleźć się w wielkim mieście i nauczyła mnie, jak stawić czoła życiowym wyzwaniom. Jej odejście pozostawiło pustkę, której nie potrafię wypełnić.
Wiadomość ta zaskoczyła mnie. Wszystkie słowa, które planowałam powiedzieć, wszystkie przeprosiny i obietnice, stały się teraz bez znaczenia. Czekałam zbyt długo, aby się odezwać, a teraz możliwość pojednania zniknęła na zawsze. Uświadomienie sobie, że nigdy nie będę miała szansy naprawić naszej relacji, powiedzieć Małgorzacie, jak bardzo za nią tęskniłam i ją kochałam, było bólem, którego słowa nie mogą opisać.
