Mieszkając w tym samym bloku mieszkalnym, Barbara była czymś więcej niż sąsiadką; była latarnią nadziei i wsparciem. Kiedy moja mama zachorowała, Barbara stała się naszą skałą, oferując swój czas i opiekę bez wytchnienia. Ale z biegiem czasu sytuacja wzięła obrót, którego żaden z nas nie mógł przewidzieć, kwestionując samą esencję miłości matczynej.