Uwielbiam moje wnuki i jestem wdzięczna, że są w moim życiu. To dobre dzieci, ale styl wychowania mojej synowej jest problematyczny. Pozwala im na zbyt wiele. Kiedy ich odwiedzam, dzieci biegają dziko, krzyczą i robią bałagan. Próbuję je poprawiać, ale zawsze mówią, że mama im na to pozwala. Moja synowa natychmiast ich broni.
Matka mojego męża zawsze była nadopiekuńcza, ale teraz przekracza wszelkie granice. Poznaliśmy się w lokalnej przychodni – ja byłam tam na rutynowej kontroli, a on towarzyszył swojej mamie na wizytach. Miał wtedy 34 lata. Oczywiście, maminsynek nie jest moim ideałem mężczyzny, ale
Większość ludzi doceniała jej życzliwość, ale niektórzy to wykorzystywali. Kilka miesięcy temu wróciła do domu i zobaczyła sąsiadkę czekającą na werandzie. Kasia wyglądała na zdesperowaną.
Zdecydowaliśmy się świętować jej urodziny u nas, ponieważ mamy przestronne dwupokojowe mieszkanie. Dom mojej córki jest obecnie w remoncie. Jest nas tylko kilka osób: ja, mój mąż i moja teściowa.
Najdłuższy związek miałem z Anną. Po 12 latach razem nagle zdaliśmy sobie sprawę, że nasz związek dobiegł końca i musimy go zakończyć. To był dopiero początek serii nieoczekiwanych i bolesnych wydarzeń.
Sześć miesięcy temu moja żona i ja postanowiliśmy przeprowadzić się do nowego miasta. Wcześniej mieszkaliśmy na obrzeżach i pracowaliśmy w lokalnej firmie. Początkowo wszystko było w porządku. Nie martwiłem się zbędnymi rzeczami, a moja żona rozumiała, kiedy byłem zbyt zmęczony, więc rzadko się kłóciliśmy. Ale w pewnym momencie wszystko się zmieniło. Mój teść zaczął nas często odwiedzać, co stało się problemem, którego nie mogłem zignorować.
Pomimo że ich związek był w dużej mierze wolny od kłótni, Emilia od dawna czuła niepokój i niezadowolenie ze swojego życia. Janek coraz częściej wyjeżdżał w podróże służbowe, co sprawiało, że Emilia zaczęła kwestionować stabilność ich małżeństwa.
Jestem z zawodu pielęgniarką. W 1995 roku zaczęłam pracę w szpitalu położniczym. Po pewnym czasie poszłam na urlop macierzyński. Moja ciąża przebiegała normalnie. Wszystkie badania wykazały, że dziecko jest zdrowe, więc z mężem z niecierpliwością oczekiwaliśmy naszej córki. Przygotowaliśmy wszystko na jej przyjście. Nasi bliscy również czekali na nowego członka rodziny i zawsze pytali: „Jak wszystko się układa?”
Gdy życie zmienia swoje priorytety, rodzice często myślą mniej o swoich potrzebach, a bardziej o potrzebach dzieci. Ale co się dzieje, gdy dzieci przestają ich potrzebować?
Ostatnio jestem pochłonięta obawami, że będę musiała zająć się moją teściową zamiast skupić się na własnej rodzinie i wychowywaniu mojego pięcioletniego syna. Każdego dnia mój niepokój rośnie. Zauważyłam nawet, że schudłam i moje włosy wypadają. Myślę, że to reakcja mojego ciała. Rzecz w tym, że moja mama była kiedyś opiekunką osób starszych.
Jestem mężatką od pięciu lat i przez cały ten czas byłam jedyną osobą utrzymującą naszą rodzinę. Mój mąż, który jest ode mnie o siedem lat starszy, pracuje, ale nie dokłada się do naszych wspólnych wydatków. Ma dziecko z poprzedniego małżeństwa i wprowadził się do mnie po rozwodzie. Kiedy zaczęliśmy się spotykać, myślałam, że sytuacja się zmieni, ale
Zadzwonił następnego dnia, błagając mnie, bym przemyślała swoją decyzję. Ale mam poważne wątpliwości. W końcu, co się mówi po pijanemu, często jest tym, co naprawdę się czuje.
