Zawsze marzyłam o dużej rodzinie, ale zostałam obdarzona tylko jednym synem. Pracowałam jako nauczycielka przez 30 lat i nawet teraz moi uczniowie zajmują szczególne miejsce w moim sercu. Ale jeśli chodzi o mojego wnuka, jestem pozostawiona na uboczu.
Matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka faworyzuje jedno dziecko, a zaniedbuje drugie? Niestety, to się zdarza. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Emilia to duma kobieta, która umawiała się tylko z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Ale teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Aby nie urazić swojej siostry, moja mama oddała prezenty, które kupiłam dla moich dzieci, dzieciom mojej siostry. Kiedy ją skonfrontowałam, sytuacja tylko się pogorszyła.
Moja teściowa wydawała się postarzeć z dnia na dzień, gdy skończyła 60 lat. Twierdziła, że jest zbyt zmęczona, aby pomóc nam z noworodkiem, ale kiedy jej córka urodziła dziecko, nagle stała się pełna energii i życia. Kiedy mój mąż odkrył prawdę, byliśmy załamani i rozczarowani.
To nie stało się z dnia na dzień; narastało przez dłuższy czas. Można powiedzieć, że nasze dzieci są w tym samym wieku—Emma ma dziewięć lat—ale nie mogę znieść myśli o tym, że spędzają razem czas.
Mam dwie córki, Anię i Kasię, które dzieli tylko dwa lata różnicy. Od dzieciństwa nigdy się naprawdę nie dogadywały, chociaż nigdy nie było między nimi poważnych konfliktów. Problem polega na tym, że mają bardzo różne osobowości. Ania zawsze miała trudności ze wszystkim: szkołą, nawiązywaniem przyjaźni, czymkolwiek. Ale Kasia radziła sobie świetnie w każdej sytuacji.
Mój syn dorastał bez ojca. To musiało ukształtować jego charakter. Jego tata opuścił nas, bo „nie mógł znieść rutyny i zbyt dużej odpowiedzialności.” Jakby ja, dziewczyna trzy lata młodsza, wiedziała więcej o odpowiedzialności niż on. Wychowałam nasze dziecko sama, dbałam o niego i przygotowywałam do życia. I jak to się skończyło? Mój syn, Bartek, ożenił się wcześnie.
Pięć lat temu, mój mąż Kamil i ja kupiliśmy własny dom. Wszystko szło dobrze, aż do dnia, kiedy jego matka, Magdalena, pojawiła się i oznajmiła, że od teraz będzie z nami mieszkać. Kamil przyjął to spokojnie, nie widząc powodu do zmartwień. W końcu, dla niego to było jak wygrana – dwie kobiety w domu do ogarniania wszystkiego. Ale dla mnie
Podekscytowana perspektywą relaksujących wakacji, Karolina była zaskoczona niezwykłą hojnością ojca, który zaprosił ją do swojego letniego domu. Jednak urlop przybrał nieoczekiwany obrót, gdy okazało się, że stała się główną opiekunką dla swoich siostrzeńców i bratanków, bez wcześniejszej zgody.
Winogrona, jabłka, banany, gruszki… „Dla mojego ulubionego wnuczka!” ogłasza dumnie. Podczas gdy moja mama skupia się na moim synu, mam mieszane uczucia. Nie wszystko jest takie, jak się wydaje.
„Mówią, że potrzebuje silnego męskiego wpływu. Jest idealna z nim, ale nie mogę się na to zgodzić,” wzdycha 36-letnia Elżbieta. Mieszka ze swoją córką.
Odwiedzili nas zeszłego lata, ale tylko na tydzień. Dzieci były zachwycone, biegały i bawiły się na świeżym powietrzu. Mieliśmy huśtawki w ogrodzie, a powietrze było świeże. Ale coś się zmieniło i teraz moja córka unika przyprowadzania dzieci do domku.
