Od siedmiu lat czuję, jak mój syn oddala się ode mnie coraz bardziej. Synowa patrzy na mnie chłodno, a ja nie wiem, co zrobiłam źle. Próbuję naprawić relacje, ale czuję się coraz bardziej samotna i zagubiona.
Pragnę być częścią życia moich wnuków, ale konflikt z synową trzyma mnie na dystans. Nieporozumienia i obwinianie stworzyły przepaść, którą wydaje się niemożliwe pokonać.
Pogodzenie się z tą rzeczywistością jest niezwykle trudne. Wychowywałam syna sama, starając się zbudować dla nas życie, ale nigdy się to nie udało. Czy to z powodu mojego trudnego charakteru, czy złych wyborów partnerów, relacje zarówno z synem, jak i z partnerami zawsze były napięte. Teraz moja synowa wbiła klin między nas, a ja czuję się bardziej odizolowana niż kiedykolwiek.
Mój najstarszy syn był moją dumą i radością. Kiedy się ożenił, zdałam sobie sprawę, że nie dogadam się z moją synową, ale starałam się trzymać z dala od ich spraw. Jednak sytuacja pogorszyła się.
Mój syn ożenił się z przebiegłą kobietą, która ma go owiniętego wokół palca. Teraz odwraca go przeciwko mnie, twierdząc, że nie chcę jego szczęścia i myślę tylko o sobie. Problem polega na tym, że odmawiam zamiany domów z nimi. Mam tylko jedno dziecko, a mój mąż zmarł kilka lat temu. Wychowaliśmy go w kochającym domu i zapewniliśmy mu wszystko.
W zeszłym miesiącu w końcu powitaliśmy naszego wnuka. Byliśmy przeszczęśliwi i nie mogliśmy się doczekać dnia, kiedy będziemy mogli odwiedzić dziecko. Ale nie zostaliśmy mile przyjęci. Moja synowa otwarcie okazuje swoje niezadowolenie. Przynieśliśmy prezenty, daliśmy pieniądze, a ona nadal się złości na nasz widok. Jej rodzice zachowują się tak samo. Czuję się zraniona, ponieważ jestem
