Dorastając, miłość mojej mamy bardziej przypominała klatkę niż pocieszenie. Jej nieustanne zaangażowanie w każdy aspekt mojego życia sprawiało, że czułam się przytłoczona i bezsilna. Od wyboru ubrań po dyktowanie mojego życia towarzyskiego, jej nadopiekuńcza natura przyćmiewała moje własne pragnienia i decyzje. To historia o tym, jak jej dobrze intencjonowana opieka stała się barierą dla mojej niezależności.
Każdy ma swoje wyobrażenie o tym, co to znaczy troszczyć się o kogoś. Ale dla mojej mamy troska oznacza robienie wszystkiego za mnie. Od najmłodszych lat byłem tym zmęczony. Próbowała wybierać dla mnie najlepsze zabawki, najciekawsze kreskówki i najlepsze zajęcia pozalekcyjne. Nawet próbowała wybierać mi przyjaciół. Wciąż pamiętam, jak zawstydzony się czułem, gdy pojawiała się na moich zajęciach.
Moja matka zawsze miała problem z szanowaniem granic. Doskonale zna swoje prawa, ale często ignoruje granice innych. Nigdy nie lubiła mojej żony, prawdopodobnie z zazdrości. Jestem jej ulubionym synem. Kilka tygodni temu moja żona urodziła naszą córkę. Moja matka chciała być obecna przy porodzie, ale moja żona
