W wieku 82 lat babcia jest wciąż pełna życia, ale zmaga się z problemami z pamięcią. Kiedy przekazuje swój ukochany dom Markowi, staje on przed nieoczekiwanym wyzwaniem zarządzania jej opieką w obliczu własnych życiowych obowiązków.
Kiedy zdrowie dziadka zaczęło się pogarszać, stanąłem na rozdrożu. Słowa mojego ojca dźwięczały mi w głowie: „Dziadek przekazał ci swoje dziedzictwo, teraz twoim obowiązkiem jest się nim opiekować.” Nie wiedziałem wtedy, że ta odpowiedzialność wystawi na próbę więzi naszej rodziny.
Mój tata to dobry i łagodny człowiek, a ja zawsze uważałam się za osobę odporną i empatyczną. Jednak odpowiedzialność za opiekę nad nim stała się przytłaczająca. W wieku 88 lat mój tata doznał w zeszłym roku wyniszczającego udaru, który pozostawił go częściowo sparaliżowanym. Ta podróż była trudna, a ja zmagam się z emocjonalnym i fizycznym ciężarem bycia jego głównym opiekunem.
„Sara, nie wiem co robić. Emilka chce jechać nad morze, ale opiekujemy się babcią,” powiedział Jan. „Dlaczego mi to mówisz?” zapytała Sara. „Czy możesz się nią zająć przez miesiąc?” „Ale ja mam pracę. Dobrze, możesz ją przywieźć.” Jan odetchnął z ulgą, że jego siostra się zgodziła. Jednak Sara nie była zachwycona tym pomysłem – jej babcia
Mówią, że tylko źli ludzie są samotni na starość. Najwyraźniej jestem jednym z nich. W wieku 75 lat jestem ciężarem dla własnych dzieci. Nie mają czasu, aby mnie odwiedzić lub przynieść mi leki. Na jaką pomoc mogę liczyć? Mój mąż zmarł, gdy mój najmłodszy syn miał zaledwie 10 lat. Wychowałam dwoje dzieci sama.
Kiedy wzięliśmy ślub, zaczęliśmy myśleć o własnym mieszkaniu. Wiedzieliśmy, że musimy polegać na sobie. Moi rodzice nie mogli nam pomóc, a mój mąż wychowywał się z babcią, więc nie chcieliśmy się do niej wprowadzać. Ledwo utrzymywał kontakt z mamą, widując ją tylko wtedy, gdy odwiedzała babcię. Czuł się niepotrzebny.
Pewnego dnia w pracy czułem się znudzony. Nie jestem leniwy; po prostu nasze oprogramowanie nie działało i nie mogliśmy nic zrobić bez niego. Czekaliśmy, aż zespół IT to naprawi. Wtedy zadzwonił telefon. Odebrałem i usłyszałem: „Kochanie, proszę przyjedź, upadłam. Pomóż mi.” Nie wiedziałem, co powiedzieć. Miałem przeczucie, że ta osoba była
Po ślubie mojej siostry Kasi i Adama, mieli trudności ze znalezieniem własnego mieszkania. Bez wsparcia finansowego od naszych rodziców i napiętych stosunków z matką Adama, nowożeńcy stanęli przed trudnymi wyborami. Tymczasem Babcia Alicja, czując się ciężarem, zdecydowała się wprowadzić do nas, co doprowadziło do nieoczekiwanych napięć i zmartwień.
