„Nie Mogę Wysłać Mojego Taty do Domu Opieki: Po Prostu Na To Nie Zasługuje”
Jego imię to Jan. Ciężko pracuje i dobrze zarabia. Czuję się świetnie w jego towarzystwie! Zaproponował, żebyśmy zamieszkali razem. Ale co z moim tatą? No wiesz
Jego imię to Jan. Ciężko pracuje i dobrze zarabia. Czuję się świetnie w jego towarzystwie! Zaproponował, żebyśmy zamieszkali razem. Ale co z moim tatą? No wiesz
Te słowa pozostawiają ślad nie tylko na jej życiu, ale także na życiu jej dzieci. Jaka jest ich wina? Czy ktoś myśli o dzieciach w takich sytuacjach?
Gdy córka Zosi, Klaudia, zaczęła pierwszą klasę, Zosia zrezygnowała z pracy, aby wspierać edukację i zajęcia pozalekcyjne córki. Teraz, gdy Klaudia wchodzi w ósmą klasę, Zosia w wieku czterdziestu trzech lat zmaga się z powrotem na rynek pracy. Myślała, że podejmuje najlepszą decyzję dla swojej rodziny, ale rzeczywistość jej sytuacji sprawiła, że czuje się zagubiona i kwestionuje swoją wartość.