Kiedyś obraz szczęścia, małżeństwo Emilii i Dawida zaczyna się rozpadać, gdy zachowanie Dawida zmienia się pod wpływem zewnętrznych nacisków, pozostawiając Emilię z rosnącym poczuciem izolacji i niezadowolenia.
Moja mama, Anna, w wieku 60 lat postanowiła opuścić naszą rodzinę, pozostawiając mojego ojca, Jana, i mnie, ich 32-letnią córkę, Magdę, w szoku. Zawsze myślałam, że moi rodzice są nierozłączni, aż do momentu, gdy moja mama, pełna energii kobieta z pasją do życia, ogłosiła swoją decyzję o rozpoczęciu nowego rozdziału bez nas. Tak zmieniła się nasza rodzina na zawsze.
Emocjonalna opowieść o zmaganiach kobiety, która po latach bezinteresownego poświęcenia się rodzinie próbuje odnaleźć własną tożsamość i cel, odkrywając, że jej podróż jeszcze się nie skończyła.
W naszej rodzinie mężczyźni zawsze byli nieco bardziej postawni. Tata zawsze mówił, że tak po prostu jesteśmy zbudowani. Burgery, żeberka i ciasta – jedzenie było centrum naszego życia. Jako dziecko tego nie kwestionowałem. Jako nastolatek wiedziałem, że potrzebuję zmiany. „Zjesz to, co grilluję. Nie sprawiaj, żeby twój brat myślał, że jest za dobry na nasze posiłki. Przestań…”
To nie o krzyczeniu z dachów czy robieniu wielkich gestów. Chodzi o to, by rozpoznać, kiedy nadszedł czas, by przejąć kontrolę nad własnym życiem. Kiedy Ewa poślubiła Jana, miała nadzieję na spokojną przyszłość.
Nie mając pojęcia, co zrobić, postanowiła zapytać go. On wiedział dokładnie, czego chce: „Karnet na siłownię.” „Ale przecież nie lubisz ćwiczyć, prawda?” była zaskoczona. „Nie.”
W naszej rodzinie kobiety zawsze były nieco cięższe. Mama zawsze mówiła, że to genetyka. Bułeczki, smażony kurczak i pączki – jedzenie było najważniejsze. Kiedy byłam mała, nie myślałam o tym zbyt wiele. Jako nastolatka zdałam sobie sprawę, że coś musi się zmienić. „Będziesz jeść to, co ugotuję. Nie dawaj złego przykładu młodszej siostrze. Przestań…”
Kiedy jesteś młody i nieustraszony wobec przyszłości, czasami działasz lekkomyślnie i impulsywnie. Nie myślisz o konsekwencjach, zwłaszcza w życiu osobistym. Zachowujesz się, jakby młodość miała trwać wiecznie. To nie jest początek nudnego wykładu o tym, jak się nie zachowywać. To tylko moje głośne myśli, zwłaszcza że mam doświadczenie. Teraz mam
Byłam kochana, bo pomagałam wszystkim, nigdy się nie kłóciłam i zawsze zgadzałam się z innymi. Te cechy i nawyki, zakorzenione od dzieciństwa, towarzyszyły mi w dorosłości. Teraz próbuję żyć własnym życiem, ale jest to trudniejsze, niż sobie wyobrażałam.
Moja praca rzadko oferuje coś ekscytującego. Siedzę w biurze, analizuję dane przez cały dzień, a potem wracam do domu. Ponieważ większość moich koleżanek to kobiety, nie mam nawet z kim wyskoczyć na piwo w piątkowy wieczór. Moi przyjaciele są zajęci, a moja żona przestała spędzać ze mną czas.
Poznaliśmy się na popularnej aplikacji randkowej. Po wymianie wiadomości, Janek zaprosił mnie na randkę. Spotkaliśmy się, rozmawialiśmy i spędzaliśmy razem czas. Miesiąc później przedstawił mnie swoim znajomym. Ale potem wszystko się zmieniło.
Po tym, jak mama podarowała mi mieszkanie w mieście, postanowiłam zrobić wielki krok. Mama została w naszym małym miasteczku, a ja znalazłam się w fantastycznym dwupokojowym mieszkaniu, które niedawno zostało wyremontowane. Nie było to nic ekstrawaganckiego, ale dla dziewczyny w moim wieku, przeprowadzającej się z małego miasteczka, czułam się jak w raju. Nowe możliwości wydawały się być na horyzoncie.
