W tej historii opowiadam o najtrudniejszym okresie mojego życia, kiedy moja mama zachorowała, a nasza rodzina zaczęła się rozpadać. To opowieść o tym, jak modlitwa i wiara pomogły mi odnaleźć siłę, by walczyć o najbliższych. Zrozumiałam, że nawet w największym mroku można odnaleźć światło – jeśli tylko nie straci się nadziei.
Jako samotny ojciec staram się zapewnić mojemu nastoletniemu synowi możliwości, na które zasługuje. Tymczasem moja 79-letnia matka upiera się, by mieszkać sama w swoim starzejącym się domu w odosobnionej części Polski. Miasteczko jest tak małe, że wydaje się, jakby czas stanął w miejscu.
Pani Małgorzata jest na emeryturze od lat. Patrzy przez okno, zastanawiając się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie wydaje się, żeby chcieli spędzać wolny czas ze swoją starszą matką. „Pamiętam, kiedy mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie chciał…”
Pani Małgorzata jest na emeryturze od dłuższego czasu. Patrzy przez okno i zastanawia się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie chcą spędzać wolnego czasu z wiekową matką. „Pamiętam, jak mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie ma dnia, żebym nie myślała o tych trudnych czasach…”
Moja sąsiadka, Klara, ma 68 lat. Mieszka sama, więc czasami ją odwiedzam i przynoszę coś do herbaty. Mamy cudowne rozmowy; jest bardzo miła i lubi opowiadać o swoich podróżach. Jednak stara się nie mówić o swojej rodzinie. Pewnego dnia postanowiła otworzyć się na temat swojej dorosłej córki, z którą nie ma żadnego kontaktu. Zacznę
Kiedy poszłyśmy do urzędu, aby załatwić dokumenty, młoda urzędniczka spojrzała na mnie i powiedziała: „Nie obsługujemy wniosków od niań. Mama musi przyjść osobiście!” Poczułam falę zażenowania i frustracji.
