Zniecierpliwiony postrzeganą przeze mnie biernością żony podczas jej urlopu macierzyńskiego, namówiłem ją do powrotu do pracy. Teraz samodzielnie stawiam czoła zawiłościom wychowywania naszego dziecka i okazuje się to trudniejsze, niż sobie wyobrażałem.
„Mamo, już Cię nie kocham. Chcę mieszkać z tatą.” Te słowa wypowiedział mój sześcioletni syn, zakładając buty i mocno naciągając czapkę na uszy. Zebrał wszystkie swoje zabawki, książki i ubrania. Nawet pożegnał się z naszym psem, mówiąc mu, żeby był grzeczny i nie sprawiał kłopotów. Wtedy zrozumiałam, że mój syn nie żartuje. Rozwiodłam się z jego ojcem ponad trzy lata temu.
Kiedy moja teściowa znalazła nową pracę, przez jakiś czas się nie widywałyśmy. To mnie bardzo cieszyło, ale mimo to zawsze znalazła czas, żeby zadzwonić. Moja teściowa nigdy nie była ze mnie zadowolona i zawsze znajdowała powód do narzekań. Ignorowałam jej uwagi, więc nigdy nie wdawałam się z nią w kłótnie. Wiedziałam, że to by się źle skończyło.
Mój ukochany mąż, Jan, zmarł tuż po swoich 40. urodzinach. Teraz, jako wdowa z dwójką małych dzieci, zmagam się z codziennością. Na domiar złego, jego rodzice ogłosili, że zamierzają wprowadzić się do naszego domu.
Powiedziała mi, że ma dziś spotkanie klubu książki. W czwartki ma jogę! Byłam zszokowana jej śmiałością! Przyjechała, żeby pomóc z wnukami, a nie dla własnej przyjemności.
Każdego ranka, zamiast cieszyć się kawą, Anna zmaga się z teściową. Wprowadziła się, aby pomóc z dzieckiem. Przez miesiące Anna starała się jej unikać, ale w końcu przyjechała bez zapowiedzi. I osiedliła się w jednym z pokoi. Od tego czasu myśli Anny są pochłonięte jednym pytaniem: jak pozbyć się Marii? Ale jednocześnie musi zachowywać się w sposób, który nie
Powiedziała mi, że ma dziś spotkanie klubu książki. W czwartki ma jogę! Byłam zszokowana jej śmiałością! Przyjechała, żeby pomóc z wnukami, a nie żeby się bawić.
