Nie widziałyśmy się od dawna, ponieważ musiałam wyjechać służbowo do innego miasta. Kiedy w końcu spotkałam się z Kasią, od razu zauważyłam, że jest zmęczona i wyczerpana. Kiedy zapytałam, co się dzieje, otworzyła się i opowiedziała o swoich trudnościach.
Anna, matka dwójki dzieci, zwierza się swojej córce, że jest wyczerpana: jej mąż nie pomaga w domu, nie robi zakupów i cieszy się dobrymi posiłkami, ale nigdy nie sprząta po sobie. Kiedyś przymykała na to oko, bo nie pracowała i zajmowała się domem oraz dziećmi. Ale teraz, gdy się starzeje, chciałaby, aby mąż ją wspierał. „Szczerze mówiąc…”
Nieskończone oczekiwanie i cierpliwość często prowadzą jedynie do wyczerpania i rozpaczy. Zamiast prowadzić do pozytywnych wyników, mogą one wpędzić jednostki w cykl rozpaczy. Im dłużej ktoś pozostaje w stagnacji, tym mniejsze stają się szanse na zmianę. Ta narracja bada konsekwencje nadmiernej cierpliwości przez życie Jana, Michała, Gabriela, Ani, Mii i Sidonii, pokazując, jak komfort może czasami być niebezpieczną iluzją.
