Zawsze wierzyłam, że rodzinne obiady cementują więzi. Jednak odkąd mój syn ożenił się z Anią, dietetyczką z misją, nasze spotkania przy stole zamieniły się w pole bitwy. Czy da się pogodzić miłość do schabowego z nowoczesnym podejściem do zdrowia?
W naszej rodzinie mężczyźni zawsze byli nieco bardziej postawni. Tata zawsze mówił, że tak po prostu jesteśmy zbudowani. Burgery, żeberka i ciasta – jedzenie było centrum naszego życia. Jako dziecko tego nie kwestionowałem. Jako nastolatek wiedziałem, że potrzebuję zmiany. „Zjesz to, co grilluję. Nie sprawiaj, żeby twój brat myślał, że jest za dobry na nasze posiłki. Przestań…”
W naszej rodzinie kobiety zawsze były nieco cięższe. Mama zawsze mówiła, że to genetyka. Bułeczki, smażony kurczak i pączki – jedzenie było najważniejsze. Kiedy byłam mała, nie myślałam o tym zbyt wiele. Jako nastolatka zdałam sobie sprawę, że coś musi się zmienić. „Będziesz jeść to, co ugotuję. Nie dawaj złego przykładu młodszej siostrze. Przestań…”
