Myślałam, że mam przyjaciółkę na całe życie w Ani, osobę, która była przy mnie od czasów studiów. Była moją powierniczką, opoką i jedyną osobą, której ufałam bezgranicznie. Ale życie potrafi zaskakiwać, a teraz muszę poskładać kawałki przyjaźni, która rozpadła się, gdy wybrała mojego byłego męża zamiast mnie. Mamy wspólną córkę, Emilię, która ma 16 lat, a Ania znała go prawie tak dobrze jak ja.
Poświęciłam swoje życie wychowaniu córki, dbając o to, by miała każdą szansę na sukces. Dorosła, wyprowadziła się i założyła własną rodzinę. Teraz cisza z jej strony jest przytłaczająca, a ja zastanawiam się, czy zostałam zapomniana.
Po dekadzie małżeństwa zaczęłam kwestionować tradycyjne role, które zostały mi wpojone przez rodzinę i społeczeństwo. Byłam wzorową żoną, łączącą pracę na pełen etat, wychowywanie dzieci, utrzymanie domu w idealnym stanie i dbanie o to, by mój mąż, Marek, był zadowolony. Marek brał moje starania za pewnik, wierząc, że nie poradzę sobie bez niego. Jednak gdy zaczęłam podważać te założenia, nasze życie przybrało nieoczekiwany obrót.
Miłość rodzica nie zna granic, często prowadząc do poświęceń dla szczęścia dzieci. Od bezsennych nocy w ich niemowlęctwie po wyzwania związane z okresem dojrzewania, rodzic znosi wszystko. Ja, Anna, jestem jednym z takich rodziców. Gdy moja córka, Kasia, wydawała się odnajdywać swoje miejsce w życiu, postanowiłam skupić się na sobie. Jednak decyzja o wsparciu jej i jej męża, Piotra, zaprowadziła mnie na nieoczekiwaną ścieżkę, zagrażając mojemu własnemu bezpieczeństwu finansowemu.
Dorastając w małym miasteczku w Wielkopolsce, moja mama i ja byłyśmy nierozłączne po tym, jak mój ojciec nas opuścił. Odszedł bez ostrzeżenia, zabierając wszystko, co uznał za cenne, pozostawiając nas, byśmy odbudowały swoje życie od zera. Jego nieobecność była cieniem, który kładł się na moim dzieciństwie, kształtując moje poglądy na temat rodziny i lojalności.
Spotkałam moją teściową, Marię, zaledwie kilka razy wcześniej – raz na obiedzie z okazji Święta Dziękczynienia i potem na naszym ślubie. Mieszka z najmłodszą córką, Anią, i jej rodziną w Poznaniu. Na początku wszyscy przyjęli mnie ciepło i byłam zachwycona, że mogę być częścią rodziny mojego męża, Jakuba. Jednak gdy urodziła się nasza córka, Zosia, wszystko zmieniło się na gorsze.
Poznałam Ewę na osiedlowym wydarzeniu charytatywnym. Była stałą mieszkanką tętniącego życiem miasta, zamieszkującą uroczy domek szeregowy. Nasz związek szybko się rozwijał, a ja wprowadziłam się do niej. Niedługo potem odkryłam, że jestem w ciąży.
W małym miasteczku w Polsce, kobieta o imieniu Anna staje przed wysoką grzywną i krytyką społeczności po tym, jak jej próby pomocy lokalnej przyrodzie poprzez dokarmianie szopów praczów nieumyślnie doprowadziły do ich cierpienia i śmierci.
W tragicznych okolicznościach Janek stracił swoją ukochaną partnerkę, Emilię, zaledwie kilka tygodni przed ich planowanym ślubem. Odkrywając szczegółowe plany Emilii na ich wspólną przyszłość, Janek postanowił uczcić jej pamięć, próbując spełnić jej marzenia. Jednak ta podróż okazała się trudniejsza, niż kiedykolwiek przypuszczał.
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Jej córka przyprowadziła ją do nas, ukrywając prawdę, że zostanie u nas na stałe. Każdego dnia siedziała przy oknie, czekając na powrót córki.
W małym polskim miasteczku, młody chłopiec o imieniu Tomek składa obietnicę swojej najlepszej przyjaciółce, Sarze, że zawsze będzie przy niej. Gdy dorastają, życie prowadzi ich różnymi ścieżkami, a obietnica zostaje wystawiona na próbę. To opowieść o przyjaźni, marzeniach i surowych realiach życia.
