Byłam kochana, bo pomagałam wszystkim, nigdy się nie kłóciłam i zawsze zgadzałam się z innymi. Te cechy i nawyki, zakorzenione od dzieciństwa, towarzyszyły mi w dorosłości. Teraz próbuję żyć własnym życiem, ale jest to trudniejsze, niż sobie wyobrażałam.
Moja praca rzadko oferuje coś ekscytującego. Siedzę w biurze, analizuję dane przez cały dzień, a potem wracam do domu. Ponieważ większość moich koleżanek to kobiety, nie mam nawet z kim wyskoczyć na piwo w piątkowy wieczór. Moi przyjaciele są zajęci, a moja żona przestała spędzać ze mną czas.
Mieć dziecko w wieku 40 lat i nie rozpieszczać go jest niemożliwe. Zapytajcie każdego rodzica, który zdecydował się na dziecko w późniejszym wieku, a na pewno to potwierdzi. Takie jest życie, ale my z mężem nie mogliśmy nic na to poradzić. Staraliśmy się o dziecko, ale nie mieliśmy szczęścia. Nawet nie chcę o tym mówić. Teraz ponosimy konsekwencje naszych działań.
Emilia obudziła się o świcie, nie tylko po to, by przygotować się do pracy, ale także by zrobić ulubione naleśniki swojego narzeczonego, Jakuba. Uśmiechnęła się do śpiącego ukochanego, ziewnęła i ruszyła do kuchni. Gdy tylko pierwsza partia była gotowa, Jakub obudził się i wszedł do kuchni. Emilia postawiła przed nim talerz pysznie wyglądających naleśników, widelec i miseczkę syropu.
Niedawno przyszedł, przyniósł świeże jabłka z sadu i zaczął opowiadać swoje historie. Wtedy wszedł mały Tomek,” mówi 35-letnia Sara. „Twój syn?” „Tak, mój syn. Dziadek natychmiast przestał mówić.
„Jan i ja jesteśmy razem od 15 lat. Mamy dwoje dzieci i wydawało mi się, że tworzymy harmonijną rodzinę. Ale moje spojrzenie na to zmieniło się ostatnio diametralnie, a powodem jest moja teściowa,” skarży się Emilia. Matka Jana mieszkała kiedyś w innym województwie, daleko od nas. Rzadko się widywaliśmy. Ale teraz odwiedza nas często i zaczyna mówić nam, jak mamy żyć.
Mój brat i ja kiedyś byliśmy bardzo blisko. Chodziliśmy do tej samej szkoły i spędzaliśmy razem mnóstwo czasu. Ale teraz, nie jest już tylko moim bratem—jest obcym człowiekiem.
„Kiedy mój syn miał pięć lat, postanowiłam oszczędzać pieniądze, aby kupić mu dom. Zaczęłam pracować na pół etatu, tylko po to, aby zapewnić mu bezpieczną przyszłość. Teraz jego żona chce sprzedać dom, który tak ciężko zdobyłam.”
Czy kiedykolwiek doświadczyłeś niepewności związanej z mieszkaniem w wynajmowanym mieszkaniu z rodziną? Nigdy nie ma poczucia bezpieczeństwa ani stabilności; wszystko może się zdarzyć. Właściciel może nagle potrzebować mieszkania z powrotem, albo jego dziecko może rzucić studia i potrzebować miejsca do zamieszkania. Albo sąsiedzi mogą zacząć zachowywać się w sposób, który sprawia, że życie tam staje się nie do zniesienia.
Chcę zacząć od początku. Wychowywałam moją córkę sama. Lata temu mój mąż zostawił nas z problemami i długami. Wymagało to niesamowitego wysiłku, aby zarządzać wszystkim i wychować moją córkę. Jej ojciec, oczywiście, płacił alimenty, ale pieniądze nigdy nie wystarczały na pokrycie nawet podstawowych wydatków. Moja córka ma teraz 16 lat, a jej ojciec nagle się pojawił. Znalazł nas
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
Nigdy nie było mowy o rodzicielskiej miłości, a co dopiero o odpowiedzialności. Najpierw wychowywali mnie dziadkowie, potem zatrudniono nianię. Chodziłem też do przedszkola. To moja historia.
