„Od trzech lat mieszkamy pod jednym dachem z Panią Kowalską. Oprócz mojej teściowej, jest mój mąż, nasz trzyletni syn i ja. Nie stać nas na wyprowadzkę. Mąż nie zarabia wystarczająco, aby pokryć wszystkie nasze wydatki. Nawet gdybym znalazła pracę, moja pensja jako nauczycielki na pół etatu niewiele by zmieniła. Więc mieszkamy razem i staramy się z tym jakoś radzić, ale…”
Chodzi o to, że po prostu chciałam mieć wnuki! Co więcej—żądałam wnuków! Ale teraz nie mogę nawet zobaczyć własnego dziecka… Urodziłam syna.
Mój młodszy brat i ja mieliśmy swoje własne pokoje, podobnie jak nasi rodzice. Największy pokój, salon, był naszym tradycyjnym miejscem spotkań na wieczorne rozmowy przy kawie. Wszystko jednak zmieniło się, gdy odziedziczyliśmy dom w Warszawie.
Kasia przyrodni brat, Jacek, jest synem jej matki z drugiego małżeństwa. Ich matka opuściła ojca Kasi krótko po jej narodzinach. Kasia nigdy nie poznała swojego biologicznego ojca ani jego rodziny. Teraz pojawiło się nowe rodzinne żądanie.
Mój mąż i ja nigdy jej o nic nie obwinialiśmy. Ale ona ciągle czuła się jak ciężar. Bała się wyjść z pokoju, żeby coś zjeść. Dyskomfort mojej teściowej rósł z każdym dniem.
Kiedy zmarła moja teściowa, odkryliśmy, że zostawiła testament. Jej trzypokojowy dom został zapisany jej dzieciom: córce, Ewie, i synowi, Janowi, mojemu mężowi. Ewa i Jan zawsze byli blisko, ale spadek wywołał niespodziewane napięcia.
„Minęły dwa lata, odkąd mój syn przestał ze mną rozmawiać. Publikuje zdjęcia w mediach społecznościowych, wchodzi w interakcje ze swoimi przyjaciółmi, ale nie dzwoni ani nie pisze do mnie. Jakub jest teraz dorosły, ma trzyletnią córkę i żonę. Mieszkają we własnym domu. Zawsze miałam wysokie oczekiwania wobec siebie i innych, a Jakub nie był wyjątkiem. Bycie surowym rodzicem wydawało się konieczne, ale teraz zastanawiam się, czy to go nie odsunęło…”
Anna, matka dwójki dzieci, zwierza się swojej córce, że jest wyczerpana: jej mąż nie pomaga w domu, nie robi zakupów i cieszy się dobrymi posiłkami, ale nigdy nie sprząta po sobie. Kiedyś przymykała na to oko, bo nie pracowała i zajmowała się domem oraz dziećmi. Ale teraz, gdy się starzeje, chciałaby, aby mąż ją wspierał. „Szczerze mówiąc…”
Moja teściowa zawsze była osobą pełną energii. Po przejściu na emeryturę początkowo cieszyła się zasłużonym odpoczynkiem, ale wkrótce zaczęła odczuwać niepokój. Teraz wciągnęła nas w swój nowy biznes, który nie idzie zgodnie z planem.
Niedawno dowiedziałam się, że moja córka spodziewa się drugiego dziecka. Ona i jej mąż postanowili sprzedać swoje jednopokojowe mieszkanie i kupić dwupokojowy dom. Jednak plan mojego zięcia, aby zarejestrować nowy dom na swoją matkę, wywołał znaczące napięcia.
Zawsze wyróżniała się w szkole, nie dzięki inteligencji czy wiedzy, ale dzięki umiejętności oczarowywania nauczycieli swoimi przebiegłymi sposobami. Pomagała sprzątać klasę lub załatwiać sprawy, aby zdobyć ich przychylność.
Ja i Sara jesteśmy małżeństwem od prawie siedmiu lat. Poznaliśmy się na studiach i mieszkaliśmy w tym samym akademiku na sąsiednich piętrach. Sara zawsze przywoziła mnóstwo jedzenia z domu, zapakowanego w pudełka i słoiki. Jej mama była doskonałą kucharką i zawsze dbała, aby Sara miała co jeść. Kiedy więc Sara chciała mnie poślubić, zabrała mnie, aby poznać swoją rodzinę.
