Moja teściowa to uosobienie trudnej osoby. Jest jak Kłapouchy z dawnych kreskówek o Kubusiu Puchatku—zawsze nieszczęśliwa, zawsze powolna i wiecznie zmęczona. Nie rozumiem, dlaczego muszę ją znosić, skoro ma inne dzieci.
Mam troje dzieci. Niestety, mój mąż zmarł, gdy nasze najmłodsze dziecko miało zaledwie sześć miesięcy. Chociaż mamy własny dom, życie z zasiłków jest niemożliwe, a czynsz trzeba płacić. Mój brat wspierał nas przez pierwsze sześć miesięcy, ale ma swoją rodzinę, o którą musi dbać. Musiałam znaleźć pracę. Nie zarabiam dużo i muszę pracować długie godziny.
Dzieliło je 5 lat. Ponieważ jej młodsza siostra zawsze była ulubienicą, cała wina i kary spadały na ich matkę. Musiała kochać swoją siostrę, opiekować się nią i nigdy nie narzekać.
Mój mąż ma ciemne włosy i niebieskie oczy. Ja jestem rudowłosą z zielonymi oczami. Nasz syn urodził się z rudymi włosami jak moje, ale z niebieskimi oczami jak jego ojciec. Kiedy moja teściowa zobaczyła go po raz pierwszy, jej reakcja była niespodziewana i bolesna.
W mniej niż pół godziny mogła wywrócić twój świat do góry nogami. Przez ostatnie kilka lat trochę złagodniała, ale napięcie pozostało.
Po ślubie zdecydowaliśmy z mężem, że na początku wynajmiemy mieszkanie. Przez ponad pięć lat oszczędzaliśmy sumiennie na własne lokum. Spędziłam te lata, wyobrażając sobie nasze pierwsze mieszkanie—przestronne dwupokojowe z dużą kuchnią, przytulnym salonem, sypialnią i jasną łazienką. Dziecięce marzenie! Marzenie, które nigdy się nie spełni… bo mój mąż miał inne plany.
Dobrze intencjonowana wizyta teściowej z porannym śniadaniem w ręku zamienia się w nieoczekiwane wyzwanie dla młodej pary. Jej chęć pomocy, choć doceniana, przynosi nieprzewidziane komplikacje.
Twierdzi, że pomoże z dziećmi, żebym mógł wrócić do pracy, chociaż wcześniej nigdy się tym nie interesowała. Teraz jestem w kropce.
Ważne jest, aby kobiety nauczyły się nie zatracać siebie i nie skupiać się wyłącznie na obowiązkach rodzinnych. W przeciwnym razie ryzykują głębokie nieszczęście. To jest historia teściowej, która przez dekadę stawiała potrzeby swojej synowej ponad własne.
Żona mojego syna zawsze robiła wszystko za niego, nawet nie pozwalając mu sprzątać po sobie talerza ze stołu. Teraz dzwoni do mnie, narzekając, że jej mąż nie pomaga w domu. Jak mogę jej pomóc? Mój były mąż też nie był idealny. Nadal żyje i ma się dobrze, tylko teraz uprzykrza życie innej kobiecie zamiast mnie. Oto, co się stało.
Dorastając, często kłóciłem się z bratem. Jest o trzy lata młodszy ode mnie, a nasz ojciec prawie zawsze stawał po jego stronie. Zwłaszcza tata. W szkole było trochę łatwiej: nie było rodziców, a inne dzieci rozumiały mnie i często krytykowały Janka za jego arogancję i samouwielbienie. Nie było dnia, żeby nie drwił z moich zainteresowań i wyborów.
Matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka faworyzuje jedno dziecko, a zaniedbuje drugie? Niestety, to się zdarza. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Emilia to duma kobieta, która umawiała się tylko z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Ale teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
