Zanim skończyłem 19 lat, mieszkałem w zapomnianym zakątku Polski, gdzie jedyny autobus kursujący raz w tygodniu został ostatecznie zlikwidowany. Nauczyłem się na własnej skórze, że czasem rodzina nie jest na zawsze.
To historia starszej kobiety, Marii, której synowie, Jan i Michał, rzadko ją odwiedzali. Kiedy już to robili, zazwyczaj chcieli ją wykorzystać. W końcu ich chciwość doprowadziła do łamiącego serce zakończenia.
Moja siostra i ja kiedyś byłyśmy nierozłączne. Mimo że Emilka jest ode mnie o sześć lat starsza, nigdy mnie nie zostawiła. Zawsze mi pomagała i broniła mnie przed rówieśnikami. W zamian robiłam wszystko, co mogłam, by chronić ją przed naszą mamą. Kłamałam, że Emilka wracała wcześniej z imprez i kryłam ją, kiedy tylko tego potrzebowała. Ale teraz wszystko się zmieniło.
Dorastając, moi rodzice mieli wobec mnie ogromne oczekiwania, zmuszając mnie do osiągania sukcesów w każdej dziedzinie życia. Wspominam te lata z mieszanką strachu i urazy. Moje dni były wypełnione zajęciami pozalekcyjnymi, dodatkowymi lekcjami języków obcych oraz zaawansowanymi lekcjami matematyki i nauk ścisłych. Teraz, jako dorosły, zdaję sobie sprawę, jak przytłaczające to wszystko było. Ale nic nie mogło mnie przygotować na szok związany z najnowszą decyzją mojego ojca.
Miałam zaledwie 10 lat, kiedy moja matka postanowiła ponownie wyjść za mąż. Jej nowy mąż nie chciał mnie w pobliżu, więc wysłała mnie do cioci. Moja matka nigdy nas nie wspierała — interesowało ją tylko jej nowe życie, zostawiając mnie i ciocię, abyśmy radziły sobie same z jej skromnym dochodem. Moja ciocia nigdy mnie nie lubiła.
Nie obchodziło jej, czym się chwaliła, byleby czuła się jak królowa. Ta kobieta była przekonana, że jest najlepszą gospodynią, kucharką, kobietą i pracownicą.
Emilia nigdy nie mogła znaleźć wspólnego języka z matką. Jednak dom matki był miejscem, z którego nie mogła zrezygnować. Czuła do niego przywiązanie. Jej mąż również kochał to miejsce. Zawsze odwiedzali wieś w weekendy. Chodzili na spacery po lesie, pomagali matce w pracach domowych i oglądali zachody słońca. Relacja z matką była dość dziwna. Mieszkali
– „Czy to pomysł Ewy? Nie mogę w to uwierzyć! Tylko dlatego, że się z nią nie dogadujemy, nie oznacza, że powinnam sprzedać dom. Kocham to miejsce.”
Teściowa Ani, pani Kowalska, zawsze była trudna. Od samego początku nie akceptowała Ani, ale jej reakcja na pojawienie się dziecka Ani zszokowała nawet jej najbliższych przyjaciół. Pani Kowalska zażądała, aby Ania i jej dziecko opuścili jej dom, twierdząc, że jej syn jest porządnym człowiekiem, który nie będzie tolerował zdrady.
To był moment, który zmienił wszystko. Mój mąż wziął nasze dziecko, odwrócił róg koperty i wręczył mi ją ze słowami: „To nie jest moja córka.” Teraz nasz związek jest nie do naprawienia.
To było niesamowicie trudne. Miałam siedmioletniego syna i żadnych środków na nasze utrzymanie. Na szczęście dom był mój, odziedziczony po rodzicach. Musiałam włożyć wiele wysiłku, aby go utrzymać.
Chciał zabrać swoją żonę na randkę, więc poprosili mnie o opiekę nad ich synem. Kocham małego Jasia bardzo, to mój jedyny wnuk, ale sprawy przybrały zły obrót.
