Kiedy Jakub poinformował swojego ojca, Tomasza, że ich sąsiadka, Emilia, jest w ciąży, Tomasz miał prostą odpowiedź: „To się z nią ożeń.” Jakub jednak miał inne plany. „Jestem za młody. Nie chcę się żenić,” powiedział. Tomasz zaśmiał się, „Więc jesteś mężczyzną, gdy chodzi o randki, ale chłopcem, gdy chodzi o małżeństwo?” Następnie zawołał swoją żonę, Marię.
Naomi nagle zachorowała na silny ból brzucha. Karetka zabrała ją do szpitala, a jej mąż, Adam, podążył za nią w rozpaczy. W szpitalu dowiedział się, że Naomi potrzebuje natychmiastowej operacji. Odesłany do domu, by czekać na wieści, Adam wrócił do cichego, nieuporządkowanego domu, rozmyślając o kruchości życia i znaczeniu doceniania bliskich.
Poznałam Hanię podczas studiów. Hania uważa, że popełniła błąd, wychodząc za mąż za swojego pierwszego męża. Jej drugie małżeństwo było bardziej praktyczną decyzją. W żadnym z małżeństw Hania nie mogła mieć dzieci. Goniła za syndromem Kopciuszka, wierząc, że mężczyzna powinien kochać ją bezwarunkowo i traktować jak księżniczkę. Ale takie marzenia rzadko spełniają się w prawdziwym życiu.
Nie obchodziło jej, czym się chwaliła; najważniejsze było, aby czuć się jak królowa. Ta kobieta była przekonana, że jest najlepszą gospodynią, kucharką, kobietą i pracownicą.
„Nie zaznam spokoju, dopóki nie podzielisz się swoim mieszkaniem z bratem.” Mój brat jest właśnie taki. Ani tu, ani tam. A teraz muszę dzielić z nim swoje mieszkanie.
Bez względu na to, jak blisko i drodzy jesteśmy sobie, każdy z nas jest indywidualnością, która nie znosi słyszeć negatywnych opinii na swój temat.
– Staraliśmy się być surowi. Nie dawaliśmy jej wszystkiego od razu. Ale nie mogę powiedzieć, że ją źle traktowaliśmy; nie miała gorzej niż inni.
„Dlaczego odmawiasz przyjazdu do nas?” zapytał Harold. „Powietrze jest czystsze i świeższe poza miastem, Madeline się tobą zaopiekuje, a sąsiedzi są lekarzami. Będę z tobą.”
Po nagłej śmierci ojca, 24-letni Bartek został wyrzucony z domu przez swoją matkę. Nie wiedziała jednak, że ojciec zostawił mu tajemniczy spadek. Lata później Bartek wrócił, nie po zemstę, ale by odzyskać swoje życie i dziedzictwo.
-Kiedy powiedziałam mu, że jestem w ciąży, mogłabym przysiąc, że poczuł, jakby mnie posiadał. Zdecydował, że nigdzie nie pójdę z jego dzieckiem. Przestał dawać mi pieniądze.
Kiedy skończyłem osiemnaście lat, mój ojciec oznajmił, że jestem dorosły i muszę płacić czynsz albo się wyprowadzić. Musiałem także kupować własne jedzenie. Uważał, że spełnił swój obowiązek jako rodzic. Ponad dekadę później, mój ojciec teraz żąda ode mnie wsparcia finansowego, myśląc, że jestem mu to winien. Dorastając, zawsze słyszałem, że mieszkanie w domu to przywilej, a nie prawo.
„Jak mogę za tobą nie tęsknić, mój drogi? Jesteś moim jedynym synem i tęsknię za tobą cały czas.” – „Mamo, mam już trzydzieści dziewięć lat,” odpowiedział Eugeniusz.
