Jestem Helena, babcia z Krakowa. Przez całe życie wierzyłam, że jestem najlepszą babcią na świecie, aż do tej jednej nocy, kiedy moja wnuczka Zosia ciężko zachorowała pod moją opieką. Ta historia to opowieść o winie, miłości i trudnej drodze do przebaczenia w naszej rodzinie.
W jednej chwili moje życie rozpadło się na kawałki, gdy moja nowo narodzona córka, Zosia, przestała oddychać w moich ramionach. Ta noc wystawiła na próbę nie tylko moją wiarę, ale też małżeństwo i relacje z rodziną. To opowieść o bólu, nadziei i pytaniu, czy można naprawdę przebaczyć losowi.
Sprzedałam dom i samochód, by zapewnić ojcu godną starość. Wszystko powierzyłam bratu, wierząc, że postąpi słusznie. Dziś stoję przed ruiną rodziny i pytam: jak można tak bardzo zawieść najbliższych?
To historia o mnie, Magdzie, która po śmierci męża musi zmierzyć się z presją ze strony własnych dzieci, by sprzedać dom rodzinny. Opowiadam o trudnych rozmowach, rodzinnych konfliktach i własnych lękach przed utratą miejsca pełnego wspomnień. Zadaję sobie pytanie, czy można zacząć od nowa, nie tracąc siebie.
Od zawsze wiedziałam, że dom po babci należy do mnie. Jednak po śmierci taty i ponownym małżeństwie mamy, mój przyrodni brat Józek, wspierany przez ojczyma, postanowił przejąć wszystko. Ta historia to opowieść o zdradzie, rodzinnych konfliktach i pytaniu: czy dom to tylko mury, czy też wspomnienia i prawo do własnej historii?
Od dnia ślubu mojej siostry wszystko w naszym domu stanęło na głowie. Babcia wprowadziła się do nas, a ja z każdym dniem czuję się coraz bardziej przytłoczony odpowiedzialnością i narastającymi konfliktami. Czy można być lojalnym wobec rodziny, nie tracąc przy tym siebie?
