Poznałam Ewę na osiedlowym wydarzeniu charytatywnym. Była stałą mieszkanką tętniącego życiem miasta, zamieszkującą uroczy domek szeregowy. Nasz związek szybko się rozwijał, a ja wprowadziłam się do niej. Niedługo potem odkryłam, że jestem w ciąży.
Zmagam się z ciągłymi oczekiwaniami mojego syna, bym opiekowała się wnukiem. Potrzebuję wskazówek, jak poradzić sobie z tym problemem, nie niszcząc naszej relacji.
Myślałam, że to będzie wspaniała uroczystość dla całej rodziny. Jednak moja matka uznała, że urodziny mojej córki to idealna okazja, aby postawić szokujące żądanie.
Jego urodziny były ostatnią kroplą, która przelała moją cierpliwość! Od dzieciństwa moja relacja z matką była pełna napięć. Mam starszego brata, który we wszystkim się wyróżnia. Zawsze był chwalony za bycie mądrym, życzliwym i współczującym. Moja matka nieustannie nas porównywała. Odkąd pamiętam, starałem się udowodnić jej, że też jestem coś wart. Ale ignorowała każde moje osiągnięcie. Mój brat
Moja dobroduszna mama postanowiła zrezygnować z dziedzictwa, domu, na rzecz swojej starszej siostry. Ciocia Lidia ma trudną sytuację, mieszka w małym dwupokojowym mieszkaniu ze swoim synem, synową i dwójką wnuków. Tymczasem ja mieszkam z teściami, oszczędzam na kredyt hipoteczny i opiekuję się młodszym bratem. Wydaje się, że mojej mamie w ogóle nie zależy na mojej sytuacji. Ciocia Lidia jest starsza od mojej mamy.
Na szczęście, przez całą swoją karierę oszczędzała znaczną sumę pieniędzy. Podczas gdy remontowali dom, mieszkali w wynajętym mieszkaniu. Trzy miesiące później odkryła, że jest w ciąży.
Mój syn powiedział mi, że mogę zacząć randkować dopiero po tym, jak przekażę mu dom. Czy to nie jest niewiarygodne? Mam prawie sześćdziesiąt lat, a mój syn
– Odpowiedziałam, że nikt nie myśli o mnie ani o moim dziecku. Na pewno nie ona. Po prostu obciąża swojego syna swoimi problemami.
– „Nigdy nie wyobrażałam sobie, że w wieku pięćdziesięciu dwóch lat stanę się pośmiewiskiem, i to wszystko przez mojego własnego syna,” żali się Anna swojej najlepszej przyjaciółce. „Pracujesz całe życie na dwa etaty, oszczędzasz każdy grosz, podejmujesz się każdej dodatkowej pracy, tylko po to, żeby twój syn miał więcej, a na końcu jesteś oskarżana o kradzież! To niewiarygodne…”
Matka Anny była kontrolującą i manipulacyjną osobą. Jej rodzina i bliskie otoczenie musiały spełniać każde jej kaprysy. Nie wahała się odciąć tych, którzy się sprzeciwiali, w tym ojca Anny. To było tło dzieciństwa i młodości Anny. Matka dyktowała jej wybory zawodowe. Anna myślała, że uciekła, ale życie miało inne plany.
Jestem z zawodu pielęgniarką. W 1995 roku zaczęłam pracę w szpitalu położniczym. Po pewnym czasie poszłam na urlop macierzyński. Moja ciąża przebiegała normalnie. Wszystkie badania wykazały, że dziecko jest zdrowe, więc z mężem z niecierpliwością oczekiwaliśmy naszej córki. Przygotowaliśmy wszystko na jej przyjście. Nasi bliscy również czekali na nowego członka rodziny i zawsze pytali: „Jak wszystko się układa?”
Życie tutaj jest inne — tempo, koszty życia, zarobki, wszystko. To wszystko jest na innej skali, często znacznie wyższej niż to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni.
