Zaczęło się od jednego zapomnianego dnia – piętnastych urodzin mojej wnuczki, Zosi. Przez lata oddalałyśmy się od siebie, a ja nie zauważyłam, jak bardzo ją zraniłam. To opowieść o winie, żalu i próbie naprawienia tego, co wydawało się nie do naprawienia.