Adela jest znowu w ciąży i odmawia powiedzenia o tym swojemu mężowi. Miesiąc temu, podczas oglądania telewizji, ktoś zapukał do drzwi. Sześćdziesięcioletnia Karolina wspomina niespodziewaną wizytę swojej córki, Adeli, która przyjechała z dzieckiem i walizką. „Mamo, rozwodzę się. Bartek ma inną kobietę,” powiedziała.
Dorastając, moi rodzice zawsze mówili mi, że w moim życiu będzie wielu chłopców, więc nie powinnam się zbytnio przejmować żadnym z nich. Kto by pomyślał, że skończę wychodząc za mojego dawnego kolegę z klasy? Ale właśnie tak się stało. Teraz mamy dwoje dzieci, i chociaż kiedyś bardzo się kochaliśmy, wszystko się zmieniło. Ani ja, ani Mateusz nigdy nie wyobrażaliśmy sobie, że nasza historia skończy się w ten sposób.
Babcia, która poświęciła lata na wychowywanie wnuków, teraz czuje się zaniedbana i niedoceniana przez swoje dzieci. Szuka porady, jak poradzić sobie z tą emocjonalną sytuacją.
Naomi miała męża, ale był on notorycznie nieodpowiedzialny. Dlatego zwróciła się do mnie, Róży, o pomoc. Aby ułatwić sprawę, przyniosła akwarium. Nie wiedziałam, że ta przysługa zamieni się w koszmar.
Przez sześć lat małżeństwa nauczyliśmy się dobrze ze sobą żyć. Mieszkaliśmy w małym jednopokojowym mieszkaniu, ale nigdy sobie nie przeszkadzaliśmy. Kamil chodzi spać wcześnie i
– Kim ty jesteś, żeby mówić mi, co mam robić? – krzyczała Zofia.
Mówili, że tylko mężczyźni mogą być uczciwymi i szczerymi przyjaciółmi. Ale potem, na pierwszym roku studiów, poznałam moją najlepszą przyjaciółkę Anię i w tym momencie zrozumiałam
Powiedziała mi, że ma dziś spotkanie klubu książki. W czwartki ma jogę! Byłam zszokowana jej śmiałością! Przyjechała, żeby pomóc z wnukami, a nie żeby się bawić.
Rok później urodziła się Zosia, i nie szczędziliśmy na nią żadnych wydatków. Dorastała otoczona ciepłem i miłością rodziców. Czas mijał w zawrotnym tempie. Po ukończeniu szkoły, moja córka miała wielkie plany.
Tak, Marek i ja pobraliśmy się młodo, jeszcze na studiach, kochaliśmy się i wszystko to. Jego matka była stanowczo przeciwna, a kiedy zdała sobie sprawę
Miałam zaledwie 23 lata, kiedy mój mąż mnie opuścił, zostawiając mnie samą z naszym małym synem, Dawidem. Dawid miał wtedy tylko trzy lata. Mój mąż odszedł, bo miał dość ciągłych obowiązków – w końcu musiał zarabiać pieniądze i wydawać je na rodzinę. Wcale mu się to nie podobało. Po co wydawać na rodzinę, skoro mógłby wydawać na siebie i swoją kochankę?
Na weselach przyjaciół i krewnych nigdy nie było problemu z jedzeniem. Goście zawsze mogli jeść i pić do woli. Nikt nigdy nie narzekał na brak zaopatrzenia.
