Emilia rozpoczęła pierwszą klasę z wielkim entuzjazmem. Jej matka, Wiktoria, kupiła jej bukiet kwiatów i upięła jej włosy w warkocze. Wydawało się, że to idealny początek, ale Emilia zawsze czuła, że częste gniewy i krzyki matki oznaczają, że nie jest kochana. Mimo że była posłuszna i zawsze pomagała w domu, Wiktoria wydawała się wiecznie niezadowolona. Pewnego dnia Emilia
„Minęły dwa lata odkąd moja córka, Natalia, przestała ze mną komunikować się. Publikuje zdjęcia w mediach społecznościowych i utrzymuje kontakt z przyjaciółmi, ale do mnie nie dzwoni ani nie pisze. Natalia, teraz dorosła, ma dwuletnią córkę, Zuzannę, i męża, Marka. Mieszkają we własnym mieszkaniu. Zawsze stawiałam wysokie wymagania sobie i innym, a Natalia nie była wyjątkiem. Bycie surowym rodzicem było moją filozofią…”
W wieku czterdziestu pięciu lat, Lidia i jej mąż stanęli przed nieplanowaną ciążą ich jedynej córki, Małgorzaty, która miała dwadzieścia lat. Po tym, jak ogłosiła swoją niezależność i wprowadziła się do swojego chłopaka, Tomka, życie Małgorzaty zmieniło się w sposób, który postawił jej rodziców w trudnej sytuacji. Pomimo ich wsparcia, kolejne działania Małgorzaty nadwyrężyły więzi rodzinne do tego stopnia, że nie dało się ich już naprawić.
