„Może powiem coś strasznego,” wyznaje 54-letnia babcia, „ale moi wnukowie są dla mnie obojętni. Mam ich dwóch: Michała, który ma dwa lata, i Jakuba, który ma cztery. Co czuję? Cóż, uprzejmą ciekawość, ale nic więcej… Może…”
W wieku 27 lat Aleksandra zmaga się z ciężarem złamanych obietnic swojej matki. Pomimo zapewnień matki, czyny nigdy nie następują, pozostawiając Aleksandrę, aby sama radziła sobie z konsekwencjami. „Nikomu nic nie jestem winna!” – deklaruje jej matka, pozostawiając Aleksandrę z pytaniem o więź, którą dzielą. Ta historia zagłębia się w zawiłości rodzinnych oczekiwań i ból niespełnionych obietnic.
Przez lata, Andrzej dźwigał na swoich barkach finansowe obciążenie swojej rodziny, nie skarżąc się ani słowem, wierząc, że miłość i wsparcie są bezwarunkowe. Jednak w momencie, gdy jego sytuacja się zmieniła, tak samo zmieniło się ich uczucie. To opowieść o niedocenianych poświęceniach i bolesnym uświadomieniu sobie, że czasami, im więcej dajesz, tym mniej jesteś ceniony.
