Kiedy urodziło się moje pierwsze dziecko, chciałam zapewnić mu najszczęśliwsze dzieciństwo, zawsze starając się zaspokoić każdą potrzebę mojego syna. Zawsze byłam praktyczna i zaradna, ale czasami oczekiwania rodziny mogą być przytłaczające.
Mój mąż i ja mamy małe dziecko i jesteśmy małżeństwem od 6 lat. W tym czasie stawialiśmy czoła licznym wyzwaniom: problemom finansowym, kwestiom zaufania w naszym małżeństwie, bezrobociu i kryzysom zdrowia psychicznego. Ale udało nam się przez to wszystko przejść razem i byliśmy szczęśliwi aż do niedawna. Mój mąż jest jedynakiem, a jego ojciec, który mieszka poza miastem, postanowił wprowadzić się do nas na pięć miesięcy. Mieszkamy w mieszkaniu mojego męża. Jednak od pierwszego dnia nie mogliśmy znaleźć wspólnego języka z nim.
Mam na imię Jan. Moja była żona, Anna, i ja byliśmy małżeństwem przez 25 lat. Byłem żywicielem rodziny, a ona zajmowała się naszym domem. Nigdy nie chciałem, żeby pracowała; cieszyłem się, że jest dla naszej rodziny. Ale w końcu zmęczyłem się nią. Szanujemy się nawzajem, ale miłość zgasła. Myślałem, że to normalne. Potem wszystko się zmieniło.
Mam pięcioro dzieci—dwie córki i trzech synów. To było około 30 lat temu, kiedy były małe. Teraz wszystkie moje dzieci są dorosłe i zakładają własne rodziny. Moje relacje z córkami są napięte, a synowie są zdystansowani.
W naszej rodzinie kobiety zawsze były nieco cięższe. Mama zawsze mówiła, że to genetyka. Bułeczki, smażony kurczak i pączki – jedzenie było najważniejsze. Kiedy byłam mała, nie myślałam o tym zbyt wiele. Jako nastolatka zdałam sobie sprawę, że coś musi się zmienić. „Będziesz jeść to, co ugotuję. Nie dawaj złego przykładu młodszej siostrze. Przestań…”
W wieku 65 lat nie mogę powiedzieć, że jestem nieszczęśliwa, mimo że przez ostatnie 20 lat żyłam sama. Na początku było ciężko i czułam się samotna. Moje dzieci były ogromnym wsparciem; często odwiedzały mnie ze swoimi rodzinami, dzieląc się ze mną swoim życiem. Podczas tych wizyt czas mijał błyskawicznie.
Co zrobić z przejrzałymi pomidorami? Prawda jest taka, że jeśli nie sprawdzisz swojego ogródka warzywnego przez więcej niż trzy lub cztery dni, pomidory mogą szybko stać się przejrzałe i nieużyteczne.
– Moi teściowie są naprawdę zamożni! – mówi trzydziestodwuletnia Emilia. – Posiadają trzy nieruchomości, mieszkają w luksusowym domu, jeżdżą nowym SUV-em, a mój teść nadal pracuje na dobrze płatnym stanowisku, podczas gdy oboje otrzymują wysokie emerytury. W przeciwieństwie do nich, nasza sytuacja finansowa jest znacznie trudniejsza. Mamy kredyt hipoteczny, małego syna i
Byłam przeciwna temu, aby mój młodszy syn się ożenił. Nie dlatego, że nie lubiłam jego dziewczyny, ale dlatego, że był jeszcze za młody. Mając zaledwie 27 lat, w końcu znalazł dobrą pracę, ale już był przekonany, że może utrzymać rodzinę. Ze względu na swoją osobowość, nigdy nie lubił
Jeszcze kilka miesięcy temu Jan nie mógł nawet myśleć o spokoju ducha. Jego bliscy dzwonili do niego co 10-12 godzin. Jego własna córka, jej mąż i ich dzieci borykali się z problemami, a Jan czuł ciężar ich kłopotów na swoich barkach.
Nadal nie mogę się uspokoić. Tydzień temu musiałam wyrzucić moją córkę z mieszkania. Szczerze mówiąc, nie żałuję swoich działań. Sama sobie na to zasłużyła, razem ze swoim chłopakiem. Wróciłam z pracy i zastałam nieproszonych gości. Zawsze cieszyłam się z wizyt mojej córki, ale sześć miesięcy temu wydarzyło się coś, co zmieniło wszystko.
Wychowywanie dziecka, zwłaszcza córki, oznacza dawanie jej wszystkiego, co najlepsze. Mój mąż i ja zdaliśmy sobie z tego sprawę niemal jednocześnie. Nasza córka, Emilia, urodziła się późno w naszym życiu i wiedziałam, że będzie naszym jedynym dzieckiem. Nawet leżąc w szpitalu w kruchym stanie, powtarzałam to samo: kup najlepsze pieluchy i
