Dekada mojego życia wydaje się zmarnowana. Okazuje się, że mój mąż traktuje moje dzieci z poprzedniego małżeństwa gorzej niż nasze wspólne dzieci. Nasze dzieci to Emma i Jacek, a moje to Łukasz i Eryk. Pomimo dziesięciu lat małżeństwa, nigdy wcześniej nie powiedział czegoś takiego. Mój mąż, Marek, jest moim drugim mężem.
„Mamo, już Cię nie kocham. Chcę mieszkać z tatą.” Te słowa wypowiedział mój sześcioletni syn, zakładając buty i mocno naciągając czapkę na uszy. Zebrał wszystkie swoje zabawki, książki i ubrania. Nawet pożegnał się z naszym psem, mówiąc mu, żeby był grzeczny i nie sprawiał kłopotów. Wtedy zrozumiałam, że mój syn nie żartuje. Rozwiodłam się z jego ojcem ponad trzy lata temu.
Emilia zawsze była silna i mądra. Uprawiała sport i regularnie wygrywała zawody. Cała szkoła była z niej dumna. Jakoś udawało jej się utrzymywać wysokie oceny, mimo że sportowcy zazwyczaj mają z tym trudności. Czasami, gdy dzieci odnoszą sukcesy, dorastają i nagle się zmieniają. Ale Emilia się nie zmieniła. Założyła firmę w naszym małym miasteczku. Wszystko wydawało się w porządku, aż do momentu, gdy
Po rozpadzie jej małżeństwa, moja szwagierka nie ma dokąd pójść. Chce zamieszkać z nami, ale już daliśmy jej tyle pomocy, na ile nas stać. Teraz jesteśmy w trudnej sytuacji.
Emilia była jedyną, która odwiedzała swoją babcię z godną podziwu regularnością. Tak się złożyło, że jej zapracowani rodzice często zostawiali ją u Babci Basi, zwłaszcza gdy musieli wyjechać. Starszy brat Emilii, Jakub, był w bardziej korzystnej sytuacji, ponieważ rodzina kochała i wspierała go na wszelkie możliwe sposoby. Jednak Emilia nie zwracała na to uwagi, ponieważ
Moja dobroduszna mama postanowiła zrezygnować z dziedzictwa, domu, na rzecz swojej starszej siostry. Ciocia Lidia ma trudną sytuację, mieszka w małym dwupokojowym mieszkaniu ze swoim synem, synową i dwójką wnuków. Tymczasem ja mieszkam z teściami, oszczędzam na kredyt hipoteczny i opiekuję się młodszym bratem. Wydaje się, że mojej mamie w ogóle nie zależy na mojej sytuacji. Ciocia Lidia jest starsza od mojej mamy.
Mój ukochany syn mieszkał z nami na wsi do 25. roku życia. Mój mąż i ja pochodzimy z miasta, ale przeprowadziliśmy się na wieś, aby uciec od zgiełku i cieszyć się prostszym życiem. Jan, oczywiście, ukończył studia i jest teraz odnoszącym sukcesy inżynierem oprogramowania, zarabiającym dobre pieniądze. Od jego dzieciństwa staraliśmy się dać mu całą naszą miłość, ponieważ jest naszym jedynym dzieckiem.
Mój mąż i ja planujemy kupić dom. Wzięliśmy nawet kredyt hipoteczny i pożyczyliśmy trochę pieniędzy od mojej teściowej. Nie jest złą osobą, ale jest niesamowicie wścibska. Odkąd zmarł jej mąż, czuje jeszcze większą potrzebę opiekowania się kimś, co utrudnia nam dogadywanie się. Ma dość duży i wygodny dom, ale moim zdaniem lepiej mieć mniejsze miejsce.
Na szczęście, przez całą swoją karierę oszczędzała znaczną sumę pieniędzy. Podczas gdy remontowali dom, mieszkali w wynajętym mieszkaniu. Trzy miesiące później odkryła, że jest w ciąży.
Wychowywałam syna sama po tym, jak jego ojciec nas opuścił, gdy miał zaledwie dwa lata. Kiedy Jakub skończył 23 lata, poznał dziewczynę, która wkrótce zaszła w ciążę, co skłoniło ich do szybkiego ślubu. Dziewięć miesięcy później powitali na świecie piękne dziecko. Jakub i jego żona, Emilia, mieszkają z jej babcią, która ze względu na swój wiek ma bardzo trudny charakter. Babcia Emilii często się kłóci.
Niedawno zrozumieliśmy z mężem, że nasza rodzina przerasta nasze dwupokojowe mieszkanie. Nasze dzieci są różnej płci i każde potrzebuje własnej przestrzeni. Zdecydowaliśmy się kupić dom dla matki mojego męża, ale teraz jego siostra próbuje go przejąć.
Na początku jesieni impulsywnie kupiłam drogi, markowy płaszcz. Wiedziałam, że to pochopna decyzja, ale w tamtej chwili nic innego się nie liczyło.
