– To, że obecnie jestem bezrobotny, nie oznacza, że jestem dostępny do darmowej opieki nad dziećmi. Mam własne wyzwania do pokonania i nie mogę brać na siebie cudzych obowiązków. Rodzice powinni być odpowiedzialni za swoje dzieci.
Anna, oddana pielęgniarka i matka dwójki dzieci, zmaga się z finansowymi obowiązkami rodziny, podczas gdy jej mąż, Tomek, pozostaje bezrobotny i wydaje się nie mieć motywacji. Próbując poradzić sobie z emocjonalnym i fizycznym obciążeniem bycia jedynym żywicielem rodziny, Anna zmaga się z uczuciami urazy i trudnościami w utrzymaniu szacunku w małżeństwie napiętym przez nierównowagę finansową i niespełnione obietnice.
Gdy córka Zosi, Klaudia, zaczęła pierwszą klasę, Zosia zrezygnowała z pracy, aby wspierać edukację i zajęcia pozalekcyjne córki. Teraz, gdy Klaudia wchodzi w ósmą klasę, Zosia w wieku czterdziestu trzech lat zmaga się z powrotem na rynek pracy. Myślała, że podejmuje najlepszą decyzję dla swojej rodziny, ale rzeczywistość jej sytuacji sprawiła, że czuje się zagubiona i kwestionuje swoją wartość.
Mój zięć jest bezrobotny, a dzieciaki mają ciężkie życie. Czuję się bezsilna, aby im pomóc, ponieważ są daleko.
