Jestem Jadranka. Po wyjeździe dzieci zostałam sama z synową, z którą nie potrafię się porozumieć. Szukając wsparcia u córki, poczułam się jeszcze bardziej odrzucona – dziś zastanawiam się, czy wciąż mam miejsce w życiu mojej rodziny.
Od zawsze wierzyłam, że rodzina to siła, a wspólna praca nas zbliży. Niestety, mój zięć szybko pokazał, jak bardzo się myliłam. Jego postawa wystawiła na próbę nie tylko nasz biznes, ale i całą rodzinę.
W tej historii opowiadam o najtrudniejszym okresie mojego życia, kiedy moja mama zachorowała, a nasza rodzina zaczęła się rozpadać. To opowieść o tym, jak modlitwa i wiara pomogły mi odnaleźć siłę, by walczyć o najbliższych. Zrozumiałam, że nawet w największym mroku można odnaleźć światło – jeśli tylko nie straci się nadziei.
Kiedy Emilia miała zaledwie 5 lat, jej ojciec nas opuścił. Wychowywałam ją sama, żonglując wieloma pracami, aby jej zapewnić wszystko, czego potrzebowała. Nie było łatwo, ale chciałam, aby nigdy nie czuła się pozbawiona czegokolwiek. Brałam wolne w pracy, aby być z nią, poświęcając swoje życie osobiste. Teraz, gdy planuje swój ślub, mówi mi, że nie jestem zaproszona. To jest moja historia.
W wieku 35 lat lekarze powiedzieli mi, że nigdy nie będę miała dzieci. Mój mąż i ja byliśmy zdruzgotani. Potem, cudownie, zaszłam w ciążę i urodziła się nasza córka. Ale gdy dorastała, nasza radość zamieniła się w niepokój.
Jej telefony kiedyś przynosiły radość, ale teraz przynoszą tylko prośby o pieniądze. Gdy tylko damy jej to, czego chce, znika, nie okazując troski o mnie ani o mojego męża.
Chcę zacząć od początku. Wychowywałam moją córkę sama. Lata temu mój mąż zostawił nas z problemami i długami. Wymagało to niesamowitego wysiłku, aby zarządzać wszystkim i wychować moją córkę. Jej ojciec, oczywiście, płacił alimenty, ale pieniądze nigdy nie wystarczały na pokrycie nawet podstawowych wydatków. Moja córka ma teraz 16 lat, a jej ojciec nagle się pojawił. Znalazł nas
Rok później urodziła się Zosia, i nie szczędziliśmy na nią żadnych wydatków. Dorastała otoczona ciepłem i miłością rodziców. Czas mijał w zawrotnym tempie. Po ukończeniu szkoły, moja córka miała wielkie plany.
