Pierwsza noc z babcią Zofią w naszym mieszkaniu była jak wejście w nieznane. Każdy dzień przynosił nowe wyzwania, łzy i chwile bezsilności, ale też niespodziewane przebłyski czułości i rodzinnej bliskości. Ta historia to opowieść o walce z chorobą, rodzinnych konfliktach i pytaniu, czy naprawdę daliśmy z siebie wszystko.
To opowieść o tym, jak przyjęcie do domu babci mojego męża, Liliany, wywróciło nasze życie do góry nogami. Zmagaliśmy się z jej demencją, rodzinnymi konfliktami i własnymi lękami, ale też odnaleźliśmy w sobie siłę i czułość, o których nie mieliśmy pojęcia. To historia o tym, jak trudno jest być rodziną – i jak bardzo warto.
Wszystko zaczęło się, gdy mój mąż Paweł poprosił mnie, byśmy przyjęli do siebie jego babcię Zofię. Bałam się, że nie dam rady, ale życie pod jednym dachem z osobą pogrążoną w demencji okazało się wyzwaniem większym, niż mogłam sobie wyobrazić. To opowieść o rodzinnych konfliktach, sekretach i o tym, jak trudno jest zrozumieć, czym naprawdę jest rodzina.
