Mam na imię Marek. Moje życie to nieustanna walka o akceptację i poczucie własnej wartości po latach spędzonych w domu dziecka i bolesnym odrzuceniu przez rodzinę zastępczą. Gdy pojawili się pani Barbara i pan Andrzej, pojawiła się nadzieja – ale czy można naprawdę zacząć od nowa, gdy przeszłość nie daje o sobie zapomnieć?
Jestem Zosia i przez większość dzieciństwa czułam się jak niechciany przedmiot, który można oddać, gdy nie spełnia oczekiwań. Moje życie zmieniło się, gdy spotkałam panią Martę – kobietę, która zobaczyła we mnie człowieka, a nie problem do rozwiązania. Ta historia to opowieść o bólu odrzucenia, sile nadziei i o tym, jak jedna osoba może odmienić czyjś świat.
Mam na imię Iwona i całe życie szukałam swojego miejsca. Po latach w domach dziecka i rodzinach zastępczych, w końcu znalazłam ludzi, którzy mnie pokochali. Ale zanim do tego doszło, musiałam zmierzyć się z bólem, gniewem i pytaniem, czy potrafię wybaczyć własnej matce.
Mam na imię Michał i przez większość życia mieszkałem w domu dziecka, gdzie każdy dzień był walką o uwagę i odrobinę czułości. Moja przeszłość to pasmo odrzucenia i rozczarowań, aż pewnego dnia niespodziewane spotkanie z rodziną Nowaków odmieniło wszystko. To opowieść o poszukiwaniu miłości, odbudowie zaufania i o tym, jak trudno jest znaleźć prawdziwy dom.
Już jako niemowlę zostałem porzucony w szpitalu. Przeszedłem przez dom dziecka, rodzinę zastępczą i lata samotności, szukając odpowiedzi na pytanie, czym jest prawdziwa rodzina. Dziś, jako dorosły, wciąż próbuję zrozumieć, czy miłość można wybrać i czy kiedykolwiek poczuję się naprawdę kochany.
Mam na imię Marek. Moja siostra zniknęła na osiem lat, a ja przez ten czas wychowywałem jej dzieci, choć sam ledwo byłem dorosły. Teraz wróciła i żąda, bym oddał jej dzieci – a ja nie wiem, czy potrafię je tak po prostu oddać.
Mam na imię Ania. Moja mama zniknęła, gdy byłam mała, a ja przez lata czekałam na nią w domu dziecka. Dziś opowiem Wam, jak znalazłam nową rodzinę i co musiałam przeżyć, zanim poczułam się kochana.
Mam na imię Gergő i przez lata mieszkałem w domu dziecka, gdzie jedynym towarzyszem była nadzieja. Moje życie to pasmo odrzucenia i rozczarowań, aż pewnego dnia wszystko się zmieniło przez jedną rozmowę. To opowieść o tym, jak szukałem miłości, odbudowywałem zaufanie i próbowałem zrozumieć, czym naprawdę jest dom.
Mam na imię Michał i od zawsze zadaję sobie pytanie: dlaczego mnie zostawili? Urodziłem się z rzadką chorobą genetyczną, a rodzice porzucili mnie tuż po porodzie. Moje dzieciństwo to nieustanna walka o akceptację, miłość i własną tożsamość w świecie, który nie zawsze był dla mnie łaskawy.
