Utknąłem w frustrującej sytuacji, w której mój tata trzyma się domu, który odziedziczyłem po mojej zmarłej cioci. Szukam porady, jak poradzić sobie z tym rodzinnym konfliktem!
Kiedyś oddana opiekunka i nauczycielka, czerpała radość z wychowywania młodych umysłów i wspierania swojej rodziny. Jednak gdy jej córka ponownie wyszła za mąż i zamieszkała z nową rodziną, jej poświęcenia pozostały niedocenione.
Poszukuję porad dotyczących radzenia sobie z życiem, gdy mieszkanie samemu nie jest opcją po wypisie ze szpitala.
Mój tata to dobry i łagodny człowiek, a ja zawsze uważałam się za osobę odporną i empatyczną. Jednak odpowiedzialność za opiekę nad nim stała się przytłaczająca. W wieku 88 lat mój tata doznał w zeszłym roku wyniszczającego udaru, który pozostawił go częściowo sparaliżowanym. Ta podróż była trudna, a ja zmagam się z emocjonalnym i fizycznym ciężarem bycia jego głównym opiekunem.
„Nie zostaniesz bez dachu nad głową, dzieci zawsze będą przy tobie,” mówił mój ojczym, który był mężem mojej matki przez 25 lat. Ale kiedy zmarł, prawda okazała się zupełnie inna.
Jako jedyne dziecko w rodzinie, mogę śmiało powiedzieć, że wiem, co to znaczy być pod stałą kontrolą rodziców. Od najmłodszych lat moi rodzice starali się kontrolować każdy aspekt mojego życia. Moja mama zawsze była niespokojna i miała trudności z zarządzaniem swoimi emocjami. Mój tata był zupełnie inną osobą, co często prowadziło do konfliktów. Miałem bardzo nietypowe dzieciństwo i młodość. W przedszkolu dopiero zaczynałem się rozwijać.
Od trzech lat mieszkają razem. Anna stara się jak najlepiej zarządzać domem i wspierać swoją towarzyszkę na wszelkie możliwe sposoby, podczas gdy Jan, mimo swoich starań, zmaga się z sytuacją.
Pożyczyłem samochód mojej mamie, aby jej pomóc, ale ona pozwoliła mojemu bratu go prowadzić, a on go rozbił. Samochód można naprawić, ale koszty są wysokie, a ubezpieczenie tego nie pokryje. Mój brat obiecuje mi zwrócić pieniądze, ale moja mama jest zła na mnie za to, że się na nią zdenerwowałem.
Pożyczyłem samochód mojej mamie, aby jej pomóc, ale ona pozwoliła mojemu bratu go prowadzić, a on go rozbił. Samochód można naprawić, ale koszty są wysokie, a ubezpieczenie tego nie pokryje. Mój brat obiecuje mi zwrócić pieniądze, ale moja mama jest zła na mnie za to, że się na nią zdenerwowałem.
Opieka nad chorym człowiekiem to trudne zadanie, zwłaszcza gdy ta osoba nie jest bliskim członkiem rodziny. Przez siedem długich lat opiekowałam się matką mojej synowej, kobietą, która była dla mnie praktycznie obcą osobą. Pomimo moich starań i poświęceń, nikt nigdy nie wyraził wdzięczności. Oto moja historia.
Bez fałszywej skromności mogę powiedzieć, że oprócz moich zewnętrznych atrybutów, byłam panną młodą godną zazdrości, z własnym dwupokojowym mieszkaniem w Warszawie. Tak, mieliśmy uczucia, ale
Nie widziałyśmy się od dawna, ponieważ musiałam wyjechać służbowo do innego miasta. Kiedy w końcu spotkałam się z Kasią, od razu zauważyłam, że jest zmęczona i wyczerpana. Kiedy zapytałam, co się dzieje, otworzyła się i opowiedziała o swoich trudnościach.
