W sercu polskich przedmieść, Michał faworyzuje swojego syna, Eryka, z poprzedniego związku, podczas gdy jego córka z Anną, Lila, czuje się niewidzialna. Pomimo prób Anny, by naprawić rodzinne relacje, faworyzacja Michała pogłębia podziały, pozostawiając emocjonalne rany, które mogą nigdy się nie zagoić.
To nie o krzyczeniu z dachów czy robieniu wielkich gestów. Chodzi o to, by rozpoznać, kiedy nadszedł czas, by przejąć kontrolę nad własnym życiem. Kiedy Ewa poślubiła Jana, miała nadzieję na spokojną przyszłość.
Jego urodziny były ostatnią kroplą, która przelała moją cierpliwość! Od dzieciństwa moja relacja z matką była pełna napięć. Mam starszego brata, który we wszystkim się wyróżnia. Zawsze był chwalony za bycie mądrym, życzliwym i współczującym. Moja matka nieustannie nas porównywała. Odkąd pamiętam, starałem się udowodnić jej, że też jestem coś wart. Ale ignorowała każde moje osiągnięcie. Mój brat
Zaczął zwracać na mnie uwagę dopiero po rozwodzie. Teraz chce się zbliżyć i zastanawia się, dlaczego komunikujemy się jak obcy, mimo że to jego wina.
Mój mąż mówi mi, że nasz syn dorasta z ojcem, podczas gdy jego syn z poprzedniego małżeństwa ma tylko samotną matkę. Nie wydaje się przejmować, że nasz mały chłopiec również potrzebuje swojego taty.
Miała młodszych braci bliźniaków, którzy otrzymywali wszystko – od miłości i uwagi rodziców po najlepsze prezenty i smakołyki. Z ich pojawieniem się, siostra czuła się coraz bardziej zaniedbywana i niezrozumiana.
Dorastając, moje dzieciństwo było pełne emocjonalnego zaniedbania. Moi rodzice byli surowi i zdystansowani, nigdy nie okazywali uczuć. Mój ojciec zawsze był w pracy, a moja matka nigdy nie widziała potrzeby, by mnie przytulić czy pocieszyć. Teraz, dwa lata po odziedziczeniu domu po babci, moja matka odmawia przekazania go i nadal zbiera czynsz.
Historia naszej czytelniczki, Anny z Warszawy. „Znalazłam się w bardzo nieprzyjemnej sytuacji. Nie chcę opiekować się moim chorym ojcem i mam ku temu osobiste powody. Nie jestem gotowa tłumaczyć każdemu krewnemu, dlaczego planuję umieścić ojca w domu opieki. Teraz jestem pod ogromną presją ze strony wszystkich moich krewnych (bliskich i dalekich). Mój ojciec chciał się mnie pozbyć. Teraz mam 35 lat…”
Nigdy nie było mowy o rodzicielskiej miłości, a co dopiero o odpowiedzialności. Najpierw wychowywali mnie dziadkowie, potem zatrudniono nianię. Chodziłem też do przedszkola. To moja historia.
Pani Małgorzata jest na emeryturze od dłuższego czasu. Patrzy przez okno i zastanawia się, co teraz robią jej dorosłe córki i syn. Czy przyjdą złożyć jej życzenia urodzinowe? Może chociaż zadzwonią? Nie chcą spędzać wolnego czasu z wiekową matką. „Pamiętam, jak mój mąż zostawił mnie z trójką dzieci. Nie ma dnia, żebym nie myślała o tych trudnych czasach…”
Matka powinna kochać swoje dzieci jednakowo. Jak to możliwe, że matka faworyzuje jedno dziecko, a zaniedbuje drugie? Niestety, to się zdarza. Moja własna córka jest tego doskonałym przykładem. Moja Emilia to duma kobieta, która umawiała się tylko z mężczyznami z zamożnych rodzin. Wybrała męża, który był odnoszącym sukcesy prawnikiem. Ale teraz obawiam się, że będę musiała wziąć moją wnuczkę pod swoją opiekę.
Mój mąż mówi mi, że nasz syn dorasta z ojcem, podczas gdy jego syn ma tylko samotną matkę. Nie wydaje się przejmować, że nasz mały chłopiec również potrzebuje swojego taty.
