Mam na imię Maria, mam 55 lat i próbuję odnaleźć równowagę między miłością do męża a własnymi granicami w naszym patchworkowym domu. Każda sobota to dla mnie emocjonalny rollercoaster, kiedy pojawia się pasierbica Iwona z dziećmi, a ja czuję się coraz bardziej obca we własnych czterech ścianach. Czy kiedykolwiek znajdę swoje miejsce w tej rodzinie?
Mam na imię Barbara, mam 55 lat i od lat próbuję znaleźć równowagę między miłością do męża a własnym spokojem. Każdy weekend zamienia mój dom w pole bitwy, gdy przyjeżdża jego córka z dziećmi, a ja czuję się coraz bardziej obca we własnych czterech ścianach. Czy naprawdę muszę poświęcać siebie, by inni byli szczęśliwi?
W małym miasteczku w Polsce znalazłem się w rodzinnej rozterce, gdzie mój ojciec i brat postanowili decydować o mojej sytuacji mieszkaniowej bez mojego udziału. Szukam wskazówek, jak poradzić sobie z tym dylematem z gracją i asertywnością.
Zabrania mi dotykać czegokolwiek, wszystko jest stare i nietykalne. Krótko mówiąc, żyjemy jak w muzeum! Kiedy próbuję coś zrobić na własną rękę, kończy się to katastrofą.
Wiktoria nigdy nie potrafiła znaleźć wspólnego języka ze swoją teściową, Lilianą. Mieszkając we własnym domu z mężem, Bartkiem, Wiktoria zabroniła Lilianie odwiedzin. Unikała jej, aby zachować spokój ducha. Podczas gdy Wiktoria trzymała dystans, Liliana miała zwyczaj wkradać się do ich domu i narzucać swoje zasady. Według Liliany, „nie…”
„Nie zaznam spokoju, dopóki nie podzielisz się swoim mieszkaniem z bratem.” Mój brat jest właśnie taki. Ani tu, ani tam. A teraz muszę dzielić z nim swoje mieszkanie.
