Od lat próbuję zrozumieć, dlaczego mój syn wybrał kobietę, która go zraniła, zamiast własnej matki. Moje serce pękało, gdy patrzyłam, jak powiela te same błędy. Czy mogłam zrobić coś inaczej, czy to po prostu los matki w Polsce XXI wieku?
Zaczęło się od jednego zapomnianego dnia – piętnastych urodzin mojej wnuczki, Zosi. Przez lata oddalałyśmy się od siebie, a ja nie zauważyłam, jak bardzo ją zraniłam. To opowieść o winie, żalu i próbie naprawienia tego, co wydawało się nie do naprawienia.
Zdecydowałam się sprzedać swoje mieszkanie, by pomóc synowi i jego młodej rodzinie. Wierzyłam, że wspólne życie przyniesie nam bliskość i wsparcie, ale rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Teraz zastanawiam się, czy nie popełniłam błędu.
Kiedy mój ojciec, Jerzy, przeprowadził się do naszego domu na przedmieściach, aby dojść do siebie po operacji, myślałam, że to będzie tymczasowe rozwiązanie. Jednak jego obecność szybko zakłóciła nasze rodzinne relacje, prowadząc do starcia stylów życia i uświadomienia sobie, że czasem więzy rodzinne mogą być bardziej krępujące niż pocieszające.
Moja córka przyjechała około 17:00 i nie była sama. Przed nią do mojego mieszkania wjechał wózek z moją wnuczką. W tym momencie kończyłam makijaż i zastanawiałam się
