Zaczęło się od kłótni z mamą, a skończyło na spełnieniu marzenia mojej prababci. Jako nastolatek z małego miasta, nigdy nie przypuszczałem, że to właśnie ja będę tym, który odmieni życie kogoś bliskiego. Ta historia to opowieść o rodzinnych tajemnicach, pokoleniowych konfliktach i jednym niezwykłym balu.
Zaczęło się od jednej rozmowy, która zmieniła wszystko. Opowiadam o tym, jak po trzydziestce próbowałam uniknąć największych życiowych błędów, a mimo to wpadłam w pułapki codzienności. To historia o rodzinie, zdradzie, niespełnionych marzeniach i pytaniu: czy można jeszcze wszystko naprawić?
Dorastałem na polskiej wsi, gdzie życie kręciło się wokół gospodarstwa i rodziny. Mimo piękna otaczającej przyrody, zawsze marzyłem o życiu w mieście. To historia o tym, jak podążyłem za swoimi marzeniami, nie tracąc kontaktu z korzeniami.
Po latach pracy i wychowywania dzieci, nadszedł czas na emeryturę. Moja córka oczekiwała, że będę pełnoetatową babcią, ale ja pragnęłam realizować własne marzenia. Czy uda mi się znaleźć równowagę między rodziną a własnym szczęściem?
Przez całe życie poświęcałam się rodzinie, zapominając o własnych marzeniach. Dopiero teraz, gdy jestem starsza, zaczynam rozumieć, jak wiele straciłam. Czy jeszcze mam szansę na spełnienie swoich pragnień?
W małym polskim miasteczku, młody chłopiec o imieniu Tomek składa obietnicę swojej najlepszej przyjaciółce, Sarze, że zawsze będzie przy niej. Gdy dorastają, życie prowadzi ich różnymi ścieżkami, a obietnica zostaje wystawiona na próbę. To opowieść o przyjaźni, marzeniach i surowych realiach życia.
Przede wszystkim powinnam wspomnieć, że pochodzę z małego miasteczka. Nie lubię życia w mieście. Czyste powietrze, mnóstwo świeżych owoców i warzyw, życie we własnym tempie i zwykli ludzie – to jest to, co najbardziej kocham w życiu w małym miasteczku. Kiedy mój syn skończył 8 lat, jego ojciec nas opuścił. Nawiasem mówiąc, zostawił nas dla kobiety z miasta. Powiedział, że
Nieskończone oczekiwanie i cierpliwość często prowadzą jedynie do wyczerpania i rozpaczy. Zamiast prowadzić do pozytywnych wyników, mogą one wpędzić jednostki w cykl rozpaczy. Im dłużej ktoś pozostaje w stagnacji, tym mniejsze stają się szanse na zmianę. Ta narracja bada konsekwencje nadmiernej cierpliwości przez życie Jana, Michała, Gabriela, Ani, Mii i Sidonii, pokazując, jak komfort może czasami być niebezpieczną iluzją.
