Wszystko zaczęło się od zwykłego pytania mojego męża: „Po co ci ten ogród?”. Nie spodziewałam się, że za tym prostym zdaniem kryje się tyle niezrozumienia, żalu i rodzinnych konfliktów. To opowieść o tym, jak walka o ogród stała się walką o własną tożsamość i miejsce w rodzinie.
Nazywam się Elżbieta Nowak i po śmierci męża moją ostoją stała się rodzina oraz ogród. Tego lata zaprosiłam wnuka, Szymona, by spędził ze mną wakacje, mając nadzieję, że odnajdziemy wspólny język wśród kwiatów i warzyw. Zamiast tego nasze różnice wybuchły z całą siłą, prowadząc do konfliktów, odkryć i trudnej walki o zrozumienie między pokoleniami.
Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy mąż odszedł do innej kobiety. Zostałam sama z dwójką dorosłych dzieci, które wróciły do domu, każde z własnymi problemami i żalem. Dopiero wspólna praca w zaniedbanym ogrodzie pozwoliła nam odnaleźć siebie na nowo i zbudować więzi, które wydawały się już nie do uratowania.
Po przejściu na emeryturę zainwestowaliśmy z mężem w małą posiadłość na wsi, gdzie stworzyliśmy piękny ogród warzywno-owocowy z myślą o wnukach. Jednak reakcja naszej synowej była zaskakująca i doprowadziła do nieoczekiwanych wydarzeń. Historia ta opowiada o rodzinnych konfliktach, nieporozumieniach i próbie odnalezienia wspólnego języka.
Odkąd tylko pamiętała, Sara była zafascynowana różnorodnością kwiatów. Zatrzymywała się przy każdym ogrodzie, podziwiając unikalne kwiaty i gatunki. Nawet w domu swojej babci znajdowała ukojenie wśród kolorowych płatków.
Na skraju małego polskiego miasteczka, przylegającego do gęstego lasu, stał dom Róży. Las, z jego wysokimi sosnami i cienistym podszytem, zawsze był dla niej źródłem fascynacji i lekkiego strachu. Było to miejsce pełne tajemnic i niewypowiedzianych historii. Pewnego popołudnia, gdy Róża zajmowała się swoim ogrodem, z lasu wyłonił się niespodziewany gość, który rozpoczął łańcuch wydarzeń, które na zawsze zmienią jej postrzeganie dotychczas spokojnego otoczenia.
