Od osiemnastki musiałam płacić ojcu czynsz za własny pokój. Teraz, gdy jest stary i schorowany, oczekuje ode mnie wsparcia. Zastanawiam się, czym jest rodzina, obowiązek i przebaczenie w polskiej rzeczywistości.
Moje dzieciństwo naznaczył rozwód rodziców, który podzielił naszą rodzinę na dwa wrogie obozy. Po latach zdecydowałam się wybaczyć ojcu, co wywołało burzę w relacji z mamą i zmusiło mnie do konfrontacji z bolesnymi tajemnicami. Szukając własnego spokoju, musiałam wybrać między lojalnością a prawdą o sobie.
Już w pierwszych minutach wesela mojego brata wydarzyło się coś, co na zawsze zmieniło moje spojrzenie na rodzinę. Wspólny taniec z ojcem stał się początkiem lawiny pytań, łez i rodzinnych konfliktów, które rozdzierały nas przez wiele miesięcy. Dziś, patrząc wstecz, zastanawiam się, czy prawda zawsze jest tym, czego naprawdę pragniemy.
Mam na imię Zuzanna. Opowiadam historię o tym, jak mój tata wyjechał do pracy za granicę, gdy miałam dwanaście lat, i jak po latach próbowaliśmy odbudować naszą relację. To opowieść o żalu, tęsknocie, przebaczeniu i nadziei.
Jestem Ryszard i nigdy nie sądziłem, że dzień ślubu mojej córki stanie się początkiem rodzinnej wojny. Gdy usłyszałem, że to nie ja, lecz jej ojczym ma poprowadzić ją do ołtarza, poczułem się zdradzony i niepotrzebny. Ta decyzja zmieniła wszystko – nie tylko relacje z córką, ale i moje spojrzenie na siebie jako ojca.
