Nazywam się Jarosław i całe życie byłem maszynistą. Po przejściu na emeryturę miałem nadzieję na spokój, ale zamiast tego przyszły bieda i samotność. Najbardziej bałem się, że mój syn Michał odkryje prawdę o moim życiu, więc postanowiłem ukrywać przed nim wszystko – nawet kosztem własnego szczęścia.
To opowieść o ostatnim spotkaniu syna z ojcem na dworcu kolejowym w Poznaniu. Wspominam rodzinne konflikty, niespełnione oczekiwania i ciężar niewypowiedzianych słów. To historia o żalu, nadziei i pytaniu, czy można jeszcze coś naprawić, zanim będzie za późno.
Od dziecka czułem się niewidzialny dla własnego ojca. Teraz, po latach, kiedy sam jestem dorosły, on nagle chce naprawić nasze relacje. Czy jestem w stanie wybaczyć mu lata obojętności i pustki?
