Moja żona, Ania, pewnego dnia oznajmiła mi, że odchodzi – i zostawia nie tylko mnie, ale i nasze dzieci. Zostałem sam z dwójką maluchów, bez wsparcia, z pytaniami bez odpowiedzi i poczuciem winy. To opowieść o rozpaczy, walce o rodzinę i o tym, jak trudno jest wybaczyć – sobie i innym.
Nigdy nie sądziłem, że życie tak się potoczy. Myślałem, że żona przesadza z narzekaniem na macierzyństwo, więc wysłałem ją z powrotem do pracy. Teraz sam zostałem z naszym synem i zaczynam rozumieć, jak bardzo się myliłem.
Jednego wieczoru, wracając z pracy, usłyszałam, jak ktoś mnie woła. Odwróciłam się i zobaczyłam młodą kobietę z chłopcem, który miał może sześć lat. To spotkanie wywróciło moje życie do góry nogami i zmusiło mnie do zmierzenia się z prawdą o mojej rodzinie.
Spotkałam Magdę przypadkiem na ulicy, a jej smutne oczy i zmęczona twarz od razu przykuły moją uwagę. Zaczęłyśmy rozmawiać i usłyszałam historię, która do dziś nie daje mi spokoju: o mężu, który zrobił wszystko, by uciec od odpowiedzialności za własne dziecko. To opowieść o miłości, zdradzie i samotności wśród najbliższych.
Co tak naprawdę czyni ojca? Czy to wspólne DNA, czy obecność i wsparcie, które kształtują życie dziecka? Mój biologiczny ojciec, Marek, był odnoszącym sukcesy prawnikiem, którego wymagająca kariera trzymała go z dala od domu. Po rozwodzie rodziców, gdy miałem pięć lat, moja mama, Lidia, poznała Dawida, łagodnego człowieka pracującego jako bibliotekarz. To historia o tym, jak poruszałem się po zawiłościach ojcostwa i emocjonalnej pustce pozostawionej przez człowieka, którego pragnąłem nazywać tatą.
Ta historia zagłębia się w emocjonalny rollercoaster, którego doświadczył Jerzy, mężczyzna, który stanął przed ostatecznym testem zaufania i miłości. Kiedy pojawiły się wątpliwości co do ojcostwa jego dziecka, poszukiwanie prawdy przez Jerzego doprowadziło do nieoczekiwanych odkryć i decyzji zmieniającej życie.
