W wieku sześćdziesięciu lat postanowiłam odnaleźć swoją pierwszą miłość z liceum. Gdy w końcu odważyłam się zapukać do jego drzwi, otworzyła mi kobieta, która wyglądała jak moje odbicie sprzed lat. Ten moment wywrócił mój świat do góry nogami i zmusił mnie do rozliczenia się z własną przeszłością.
Po czterdziestu latach przypadkiem spotkałam Jacka, moją pierwszą miłość z liceum. To spotkanie wywołało lawinę wspomnień, emocji i pytań o to, kim się staliśmy i czy można wrócić do przeszłości. Ta historia to opowieść o wyborach, żalu, rodzinnych konfliktach i nadziei na pojednanie z samą sobą.
Wielu z nas, którzy dorastali w tętniących życiem miastach, może nigdy nie zrozumieć uroku i prostoty życia w małym miasteczku. Dla mnie był to rozdział wypełniony niezapomnianymi wspomnieniami – łowienie ryb w strumieniu, picie najświeższej lemoniady i doświadczanie pierwszej miłości. Ale powracając po 14 latach, napotkałem dawne uczucie w sposób, którego nigdy bym sobie nie wyobraził.
Wszystko wydarzyło się, gdy byłam młoda. Miałam 16 lat, gdy go poznałam. Był miłym chłopakiem z wielkimi marzeniami. Zaczęliśmy poważny związek. Rok później wyjechał na studia do innego miasta, a po sześciu miesiącach napisał, że chce zerwać. Może gdyby nie wyjechał, wszystko potoczyłoby się inaczej; może moja córka miałaby normalnego ojca. Po rozstaniu
