Pewnego słonecznego lata pod koniec lat 90. moja matka i ja postanowiliśmy odwiedzić naszych krewnych na polskiej wsi. Po długiej podróży znaleźliśmy się na progu różnych rodzinnych domów. Oto historia, dlaczego od tamtej pory zrezygnowałem z jedzenia w domach innych osób.
Pewnego chłodnego zimowego wieczoru moja kuzynka, Melania, zapukała do moich drzwi, w jej oczach malowała się desperacja. Jej mąż stracił pracę, a oni byli na skraju utraty domu. Bez wahania otworzyłem przed nią i jej rodziną drzwi mojego domu, wierząc w więź, którą dzieliliśmy. Nie wiedziałem jednak, że ten akt dobroci doprowadzi do serii wydarzeń, które wystawią naszą relację na próbę jak nigdy dotąd.
Więzi rodzinne często uważane są za niezniszczalne, ale co się dzieje, gdy zaufanie w rodzinie prowadzi do nieprzewidzianych konsekwencji? Ta historia krąży wokół Grażyny, jej brata Tomasza i jej siostrzeńca Antoniego. Niewłaściwe zaufanie Grażyny do członków rodziny prowadzi do serii wydarzeń, które zagrażają dachowi nad ich głowami. Opowieść ta bada złożoności relacji rodzinnych i czasami niszczycielski wpływ naiwności.
W sercu Ameryki rodzina podejmuje się wielkiego projektu budowy ogromnej posiadłości, mając nadzieję stworzyć trwałe dziedzictwo na pokolenia. Poznajcie Krzysztofa, Karola, Jerzego, Ewę, Kasię i Leję, którzy przekonują się na własnej skórze, że dom nie tworzy się z murów. Ta historia bada konsekwencje priorytetyzowania bogactwa materialnego nad więzami, które naprawdę łączą rodzinę.
