Pewnego chłodnego zimowego wieczoru moja kuzynka, Melania, zapukała do moich drzwi, w jej oczach malowała się desperacja. Jej mąż stracił pracę, a oni byli na skraju utraty domu. Bez wahania otworzyłem przed nią i jej rodziną drzwi mojego domu, wierząc w więź, którą dzieliliśmy. Nie wiedziałem jednak, że ten akt dobroci doprowadzi do serii wydarzeń, które wystawią naszą relację na próbę jak nigdy dotąd.
Moja wnuczka, Andżelika, stała się matką zdecydowanie za wcześnie, mając 17 lat, ledwo kończąc przedostatni rok liceum. Nagle znalazłam się wychowując jej syna, Mateusza, w ciszy mojej emerytury.
– Wybuchłem śmiechem, gdy mój przyjaciel próbował mnie przekonać, że torebka mojej córki kosztuje ponad 40 000 zł.
W młodym wieku osiemnastu lat, Alicja znalazła się w ciąży. Marząc o idealnym domu dla swojej rosnącej rodziny, ona i jej mąż, Eryk, napotkali nieoczekiwane wyzwania.
„Może powiem coś strasznego,” wyznaje 54-letnia babcia, „ale moi wnukowie są dla mnie obojętni. Mam ich dwóch: Michała, który ma dwa lata, i Jakuba, który ma cztery. Co czuję? Cóż, uprzejmą ciekawość, ale nic więcej… Może…”
